graft​1 [grɑ:ft] n.

1. прышчэ́пак; прышчэ́п; прышчэ́пка

2. med. транспланта́т; транспланта́цыя;

skin/bone graft пераса́дка ску́ры/ко́сці

3. BrE, infml ця́жкая пра́ца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

фізі́чны

1. phýsisch, körperlich;

фізі́чная пра́ца phýsische [körperliche] Árbeit;

2. (які адносіцца да фізікі) physikálisch, Physík;

фізі́чная геагра́фія physikálische Geographíe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

наста́ўніцтва, ‑а, н.

1. Праца, занятак настаўніка; прафесія настаўніка. Займацца настаўніцтвам. Першы год настаўніцтва. □ Настаўніцтва як форма выхавання непаўналетніх вельмі пашырана на аўтазаводзе. «Маладосць».

2. зб. Школьныя настаўнікі. Якуб Колас знаходзіць час для сувязей са школьнымі калектывамі, настаўніцтвам. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утыліта́рнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць утылітарнага. Утылітарнасць ведаў.

2. Утылітарныя адносіны, утылітарны падыход да чаго‑н. У Коласа прыгожым, паэтычным выступае звычайная, будзённая праца. Ва утылітарнасці, г. зн. практычнай мэтазгоднасці прыгожага, пісьменнік падкрэслівае яго жыццёвасць, яго «зямную» прыроду. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zarobkowy

zarobkow|y

заработны;

praca ~a — праца (як крыніца заробку)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

twórczy

twórcz|y

творчы, стваральны;

~a praca — стваральная (творчая) праца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

uwieńczony

uwieńczon|y

увенчаны;

trudy ~e powodzeniem — паспяхова закончаная праца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zespołowy

zespołow|y

супольны; калектыўны;

praca ~a — супольная (калектыўная) праца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

эрго́метр

(ад гр. ergon = праца, работа + -метр)

прыбор для выканання механічнай работы пры даследаванні працаздольнасці і функцыянальных змен, якія адбываюцца ў арганізме чалавека ў працэсе працы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

капіта́льны в разн. знач. капита́льный;

~ная навуко́вая пра́ца — капита́льный нау́чный труд;

○ ~ная сцяна́ — капита́льная стена́;

~ныя ўклада́нні — капита́льные вложе́ния;

к. рамо́нт — капита́льный ремо́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)