шляя́, -і́, мн. шле́і і (з ліч. 2, 3, 4) шляі́, шлей, ж.

1. Частка збруі, рэмень, які прымацаваны двума канцамі да хамута, агібае ўсё тулава каня і падтрымліваецца папярочнымі рамянямі.

2. У парнай запрэжцы: шырокая лямка, якая замяняе хамут.

|| прым. шле́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Крэміна́ ’баразснка ў зубе каня’ (ТС). Да крама. крамка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

загры́зці сов.

1. загры́зть;

ваўкі́ ~злі каня́ — во́лки загры́зли ло́шадь;

2. перен., разг. (замучить придирками) загры́зть, съесть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падхво́снуць сов., прям., перен., разг. подхлестну́ть, подстегну́ть;

п. каня́ — подхлестну́ть (подстегну́ть) ло́шадь;

п. адстаю́чых — подхлестну́ть (подстегну́ть) отстаю́щих

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dismount

[dɪsˈmaʊnt]

v.

1) сьсяда́ць (з каня́), зьляза́ць

2) разьбіра́ць (машы́ну)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

impatient

[ɪmˈpeɪʃənt]

adj.

1) нецярплі́вы

2) неспако́йны, імклі́вы (пра каня́), неўтаймава́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

broken-winded

[,broʊkənˈwɪndɪd]

adj.

1) ды́хавічны (пра каня́)

2) бяз ду́ху

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

prance

[præns]

v.

1) става́ць на дыбкі́ (пра каня́)

2) гарцава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unbridled

[ʌnˈbraɪdəld]

adj.

1) незацугля́ны, незакілза́ны (пра каня́)

2) неўтаймава́ны, нястры́мны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unshod

[ʌnˈʃɑ:d]

adj.

1) разу́ты, неабу́ты, бо́сы

2) непадко́ваны (пра каня́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)