Пуштэ́нт ’камень, якім націраюць боты для глянцу’ (Бяльк.). Запазычанне, крыніца невядомая.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

александры́т, ‑у, М, ‑рыце, м.

Каштоўны камень смарагдава-зялёнай афарбоўкі пры дзённым святле і чырвона-фіялетавы пры штучным асвятленні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жарсцвя́ны, ‑ая, ‑ае.

Які лёгка распадаецца на жарству. Жарсцвяны камень. // Які складаецца з жарствы, пакрыты жарствой. Жарсцвянае дно ракі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папо́ўзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Поўзаць некаторы час. Доўга прыйшлося.. [хлопцам] папоўзаць, пакуль знайшлі невялікі, гладкі, крыху сплюшчаны камень. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цок, выкл.

Ужываецца гукапераймальна для абазначэння гуку, які атрымліваецца пры ўдары чым‑н. цвёрдым аб камень, метал і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надарва́цца сов., в разн. знач. надорва́ться; (повредить себе что-л. — ещё) надсади́ться;

вяро́ўка ~рва́лася — верёвка надорва́лась;

падыма́ючы ка́мень, ~ва́ўся — поднима́я ка́мень, надорва́лся (надсади́лся);

н. на рабо́це — надорва́ться на рабо́те

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уз’е́хаць сов.

1. (на высокое место) взъе́хать, въе́хать;

у. на гару́ — взъе́хать (въе́хать) на́ гору;

2. (подмять колёсами) нае́хать;

машы́на ўз’е́хала ко́лам на ка́мень — маши́на нае́хала колесо́м на ка́мень

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kamień

kamie|ń

м. камень, каменне;

~ń szlachetny — каштоўны камень;

~ń nazębny — зубны камень;

~ń szlifierski — шліфавальны камень;

~ń łupany — бутавы камень; бут;

~ń polny (brukowy) — брукавальны камень;

~ń tłuczony — шчэбень; друз;

~ń młyński — бягун, жоран;

~ń kotłowy — накіп;

~ń grobowy (nagrobny) — надмагільны камень (магільная пліта); надмагілле;

~ń węgielny — краевугольны камень;

~ń milowy — важны этап;

~ń u szyi — камень на шыі;

~ń obrazy — прычына крыўды;

przepadł jak ~ń w wodę — прапаў як у ваду ўпаў;

~ń spadł mi z serca — камень (цяжар) з душы зваліўся;

nie zostawić ~nia na ~niu — каменя на камені не пакінуць;

idzie jak z ~nia — насілу, з цяжкасцю;

trafiła kosa na ~ń — каса на камень наскочыла (трапіла); трапіўся востры на шылаватага; цюк на крук; пад чорным лесам спаткаўся чорт з бесам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

літа-, -літ

(гр. lithos = камень)

першая або другая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «камень», «горная парода», «мінерал», «геалагічная эпоха».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эалі́т

(ад эа- + -літ)

1) устарэлая назва эпохі каменнага веку (палеаліту); 2) камень з вострымі краямі, падобны на штучна апрацаваны камень.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)