überschnappen

vi (s)

1) заско́кваць (пра замок); зрыва́цца (пра голас)

2) разм. звар’яце́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gruff [grʌf] adj.

1. няве́тлівы, гру́бы (асабліва пра манеру размаўляць);

a gruff reply гру́бы адка́з

2. гру́бы, рэ́зкі; хры́плы (пра голас)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

inner [ˈɪnə] adj.

1. уну́траны;

an inner voice уну́траны го́лас

2. духо́ўны, інты́мны; патае́мны (пра думкі);

an inner life духо́ўны свет

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

querulous [ˈkwerələs] adj.

1. fml незадаво́лены, бурклі́вы, раздражнёны;

a querulous tone незадаво́лены тон

2. жа́ласны, жа́ласлівы;

a querulous voice жа́ласны го́лас

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ка́мерны, -ая, -ае.

1. гл. камера.

2. Пра музычны твор: які прызначаны для аднаго або некалькіх выканаўцаў абмежаванай колькасці інструментаў і выконваецца ў невялікай канцэртнай зале.

Камерная музыка.

3. Які выконвае такія творы.

К. аркестр.

К. спявак.

4. Прызначаны для вузкага кола слухачоў, гледачоў.

Камернае мастацтва.

К. голас.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

улада́рны, -ая, -ае.

1. Які валодае правам наследавання ўлады.

У. князь.

2. Схільны загадваць, падначальваць сабе; які выражае загад, здольны рабіць моцны ўплыў на каго-н.

У. характар.

У. голас.

3. перан. Неадольны, усемагутны.

У. наступ вясны.

Уладарная сіла натхнення.

|| наз. улада́рнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прапі́ць, -п’ю́, -п’е́ш, -п’е́; -п’ём, -п’яце́, -п’ю́ць; -піў, -піла́, -ло́; -пі; -піты; зак.

1. каго-што. Патраціць на выпіўку, п’янства.

П. грошы.

2. што. Пашкодзіць, страціць у выніку п’янства (разм.).

П. голас. П. талент.

|| незак. прапіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прапіва́нне, -я, н. і прапіццё, -я́, н. (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ды́скант

(п.-лац. discantus)

1) высокі дзіцячы голас, а таксама спявак з такім голасам;

2) падгалосак пад асноўным голасам у беларускіх і ўкраінскіх народных песнях.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Ба́іць ’гаварыць, пускаць чуткі; малоць глупства, пустасловіць; расказваць казкі’ (Нас., Бяльк.), ба́яць (Шат., Касп.). Рус. ба́ить, ба́ять, укр. ба́яти ’апавядаць; вядзьмарыць’, польск. bajać, чэш. bájiti ’гаварыць’, балг. ба́я ’вядзьмару’, серб.-харв. ба̏јати ’тс’ і г. д. Прасл. bajati bajǫ да і.-е. *bhä‑ (: *bhō‑) ’гаварыць’: ст.-грэч. φημί, φᾱμί ’гавару’ φήμη, φᾱ́μα ’голас, чуткі’, φωνή голас’, лац. fāri ’казаць’, fāma ’слава, чуткі, апавяданне і г. д.’ Бернекер, 39; Фасмер, 1, 140; Кюнэ (Poln., 42) лічыць паланізмам (польск. bajanie) і аддзеяслоўнае ба́енне (Касп., Нас.). Няпэўна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бляя́ць, бляе; незак.

Крычаць (пра авечак). То там, то сям з саней падавала свой прарэзлівы голас свіння, бляяла авечка. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)