бок, бо́ка і бо́ку, М на баку́, мн. бакі́, бако́ў, м.

1. -а. Правая або левая частка цела.

Адлежаць б.

2. -у. Напрамак у прасторы, месца.

Пайсці ў розныя бакі.

Паўднёвы б. лесу.

3. -у. Прастора злева ці справа ад сярэдзіны.

Па другі бок вуліцы.

4. -у, перан. Становішча па-за галоўнымі падзеямі чаго-н.

З боку лепш відаць.

5. -у. Адна з дзвюх паверхняў чаго-н.

Не дакрылі другі б. страхі.

Добры б. матэрыі.

6. -у, перан. Якія-н. рысы, асаблівасці.

Паказаць сябе з лепшага боку.

7. -у. Чалавек ці група асоб, якія супрацьстаяць іншаму чалавеку або групе.

Спрэчкі бакоў.

8. -у, перан. Пункт гледжання, погляд на што-н.

Абмяркоўвалася тэма з усіх бакоў.

9. -у. Ступень роднасных адносін.

Дзядзька з боку маці.

◊

Бокам вылезці (выйсці) (разм.) — не прайсці дарэмна для каго-н.; адплаціцца.

Бок у бок — побач, адзін пры адным (стаяць, размяшчацца і пад.).

Пад (самым) бокам (разм.) — зусім блізка.

|| памянш. бачо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м. (да 1 знач.).

|| прым. бакавы́, -а́я, -о́е (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

heel​1 [hi:l] n.

1. пята́

2. абца́с

♦

be at/on smb.’s heels даганя́ць каго́-н., гна́цца па пята́х за кім-н., неадсту́пна прасле́даваць каго́-н.;

bring smb. to heel прыму́сіць каго́-н. падпарадко́ўвацца;

come to heel

1) (пра чалавека) слу́хацца (каго-н.), бездако́рна падпарадко́ўвацца (каму-н.)

2) (пра сабаку) падысці́ блі́зка да чалаве́ка, які́ паклікаў;

take to one’s heels уцячы́ , пусці́цца наўцёкі;

turn/spin on your heel рэ́зка/кру́та павярну́цца;

under the heel of smb. lit. пад чыі́м-н. прыгнётам, у каго́-н. пад пято́й/абца́сам

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

засе́дзецца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца і засядзе́цца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; зак.

Разм. Затрымацца, доўга праседзець дзе‑н. Заседзеліся позна. Перад гаспадарамі паўстала праблема: дзе пакласці гасцей спаць? Корбан. Недзе блізка на суседскім двары раз-пораз маці клікала дачку, якая позна засядзелася, відаць, з хлопцам на прызбе. С. Александровіч. // перан. Доўга пражыць на адным месцы, прабыць у адным стане і пад. І ўсім гэтым неабсяжным прасторам зямель і лясоў валодае адзін старадаўні род польскага князя Радзівіла. Ці не занадта доўга заседзеўся ён у сваім нясвіжскім княжацкім гняздзе? Колас.

•••

Заседзецца ў дзеўках — не выйсці своечасова замуж. [Антаніна] была перастарак, даўно заседзелася ў дзеўках і хоць добры мела пасаг, ніхто не квапіўся на яе багацце. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

машы́на, ‑ы, ж.

1. Сукупнасць механізмаў, прызначаная для пераўтварэння энергіі, выканання пэўнай карыснай работы, збору, захоўвання і выкарыстання інфармацыі. Швейная машына. Сельскагаспадарчыя машыны. Вылічальная машына. // перан. Пра чалавека, які дзейнічае машынальна, бяздумна, як аўтамат. // перан. Аб чым‑н. складаным, што дзейнічае падобна механізму бесперабойна і дакладна; сістэма. Беларуская Савецкая Рэспубліка першай прыняла на сябе ўдар пачварнай ваеннай машыны гітлерызму. Клімковіч.

2. Транспартны сродак, які прыводзіцца ў рух пры дапамозе якога‑н. рухавіка. Да свірна пад’ехала машына, на яе пачалі грузіць мяхі. Шахавец. // Уст. Поезд, цягнік. Вось кончан лес, і Стоўбцы блізка. Туман на возера лёг нізка, Вада шумела каля млына, Свістала голасна машына. Колас.

•••

Як заведзеная машына — а) рытмічна, аднастайна, бесперапынна; б) механічна, не думаючы (рабіць што‑н.).

[Фр. machine ад лац. machina.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымкну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

1. што. Закрыць, зачыніць няпоўнасцю; замкнуць на некаторы час. Прымкнуць хату. □ Прымкнуўшы дзверы кухні з двара, Лабановіч борздзенька пабег да сябе на кватэру праз другі ход, што вёў у школу. Колас. Прымкні акно. У н[я]быт кануў вечар... Дзяргай.

2. Прысунуцца блізка, шчыльна да чаго‑н. Адну трубку [тэлефонную] барадой прыціскае лоўка; Прымкнуў вухам да другой, — Вось дык трэніроўка! Бялевіч.

3. Далучыцца да каго‑, чаго‑н. [Паўленка] прымкнуў да атрада з групай байцоў. Шамякін. // перан. Стаць чыім‑н. прыхільнікам, паслядоўнікам, удзельнікам у якой‑н. справе. — Ва ўсёй Расіі рабочыя накопліваюць сілы, рыхтуюцца да рэвалюцыі. І вы разам з усімі рабочымі павінны прымкнуць да барацьбы. Арабей.

•••

Прымкнуць штык — надзеўшы, прымацаваць штык да вінтоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hard

[ˈhɑ:rd]

1.

adj.

1) цьвярды́, цьвёрды, тугі́ (ву́зел)

2) цяжкі́

a hard language to learn — цяжка́я для вывучэ́ньня мо́ва

a hard man to get on — цяжкі́ ў зно́сінах чалаве́к

a hard illness — цяжка́я хваро́ба

a hard winter — цяжка́я, суро́вая зіма́

3) стро́гі, бязьлі́тасны; цьвярды́ (сэ́рца)

a hard master — стро́гі гаспада́р

4) непрые́мны, рэ́зкі

a hard face — непрые́мны твар

a hard laugh — рэ́зкі сьмех

5) стара́нны, шчы́ры (працаўні́к)

6) Phon. цьвёрды (зы́чны)

2.

adv.

1) цьвёрда, мо́цна

hard frozen — мо́цна заме́рзлы (рака́)

2) ця́жка

to breathe hard — ця́жка ды́хаць

3) насі́лу, зь ця́жкасьцю

4) мо́цна

to hit hard — мо́цна ўда́рыць

5) блі́зка

The house stands hard by the bridge — Дом стаі́ць блі́зка да мо́ста

•

- be hard put

- be hard up

- hard and fast

- hard of hearing

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

укусі́ць сов.

1. в разн. знач. укуси́ть; (жалом — ещё) ужа́лить;

саба́ка ўкусі́ў за нагу́ — соба́ка укуси́ла за́ ногу;

чэ́рствы хлеб ця́жка ўкусі́ць — чёрствый хлеб тру́дно укуси́ть;

аса́ ўкусі́ла руку́ — оса́ укуси́ла (ужа́лила) ру́ку;

2. перен., разг. уязви́ть, уколо́ть;

◊ (яка́я) му́ха ўкусі́ла — (каго) (кака́я) му́ха укуси́ла (кого);

блі́зка ло́каць, ды не ўку́сіш — посл. бли́зок ло́коть, да не уку́сишь;

укусі́ўшы, не залі́жаш — погов. укуси́в, не зали́жешь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Нос 1 ’нос, дзюба, завостраная частка прадмета’ (Бяльк., Шатал., Сл. ПЗБ, Сл. ЦРБ, ТС), укр. ніс ’тс’, рус. нос, польск., чэш., славац., н.-луж. nos ’тс’, в.-луж. nós, славен. nós ’тс’, серб.-харв. но̑с ’тс’, макед., балг. нос ’тс’. Прасл. *nosъ: адпавядае літ. nósis, лат. nãss, ст.-прус. nozy, ст.-інд. nāsā, лац. nāsus, ст.-в.-ням. nasa (Фасмер, 3, 84; Бязлай, 2, 228; Шустар-Шэўц, 14, 1022). У аснове матывацыі сувязь з ’рэзаць’ (’выступаць’), параўн. асец. nos ’шрам’, суадносіцца з нож, заноза (Макоўскі, Мир слов и значений, 139).

Нос 2, звычайна ў спалучэннях: на но́се ’вельмі скора, у самы блізкі час’ (Сл. ЦРБ), на носу́ ’пра хуткае з’яўленне’: Ужэ весна на носу́ (ТС). Магчыма, першапачаткова аддзеяслоўны назоўнік ад насіць ’быць цяжарным’, параўн. тураўск.: У ее ужэ трое дзецей і чэцвёртое на носу́ (ТС), брасл. носная ’цяжарная’ (Сл. ПЗБ), рус. носить ’нараджаць’, носы ’перыяд цяжарнасці’ і пад. Развіццё значэння ад ’напярэдадні родаў’ (параўн. рус. на сносях) да ’вельмі хутка, вельмі блізка’, магчыма, у выніку народнаэтымалагічнага збліжэння з нос 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

shave

[ʃeɪv]

1.

v.i. shaved, shaved or shaven

галі́цца, бры́цца

2.

v.t.

1) галі́ць, зго́льваць, брыць (ву́сы)

2) кро́іць, рэ́заць на то́ненькія скры́лікі

3) зраза́ць ве́льмі блізка або́ ні́зка (як траву́)

4) Figur. зраза́ць

The car shaved the corner — Машы́на ледзь не зачапі́лася за рог

3.

n.

1) гале́ньне, брыцьцё n.

2) струг -а m. (прыла́да)

3) то́нкі скрылёк

•

- close shave

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

toward, towards

[tɔrd]

prep.

1) на, да, у кіру́нку

He walked toward the north — Ён ішо́ў на по́ўнач

2) адно́сна, нако́нт; што да

What is his attitude toward war? — Які́ яго́ны пагля́д адно́сна вайны́?

3) каля́, блі́зка, пад

Toward the end of March — Пад кане́ц сакавіка́

4) на

Will you give something toward our new church? — Ці вы дасьцё не́шта на на́шую но́вую царкву́?

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)