nest1 [nest] n.
1. гняздо́;
a bird’s nest птушы́нае гняздо́;
a wasps’ nest асі́нае гняздо́
2. прыто́н;
a nest of thieves зладзе́йскі прыто́н;
a nest of vice прыто́н разбэ́шчанасці
3. бацько́ўскі дом; ро́днае гняздо́
4. уту́льны куто́чак; гняздзе́чка
5. гру́па, набо́р аднаро́дных прадме́таў; кампле́кт прадме́таў, што ўстаўля́юцца ў адну́ ўмяшча́льню або адзі́н у адзі́н;
a nest of tables кампле́кт сто́лікаў, які́я ўстаўля́юцца адзі́н у адзі́н
♦
fly/leave the nest пакіда́ць бацько́ўскі дом;
feather one’s nest набіва́ць кішэ́нь; абагача́цца, нажыва́цца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
each [i:tʃ] pron. ко́жны;
each other адзі́н аднаго́;
each and every усе́ без выключэ́ння, усе́ да аднаго́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
bracket2 [ˈbrækɪt] v.
1. браць у ду́жкі
2. падво́дзіць пад адну́ катэго́рыю; ста́віць у адзі́н рад
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
niejeden
не адзін; шмат;
niejeden raz — не адзін раз; шмат разоў;
niejeden sobie pomyśli — сёй-той (шмат хто) сабе падумае
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
зразуме́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; -е́ты; зак., каго-што.
Уясніць значэнне чаго-н., сэнс чыіх-н. слоў, учынкаў.
З. тлумачэнне настаўніка.
З. ісціну.
З. сутнасць справы.
З. сваю памылку.
З. адзін аднаго.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
дзяўбці́ся, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -бе́цца; дзёўбся, дзяўбла́ся, -ло́ся; незак.
1. Мець звычку біцца дзюбай (пра птушак; разм.).
Гэты певень дзяўбецца.
2. Дзяўбці адзін аднаго.
Два пеўні дзяўбуцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ла́дкі, -дак, толькі мн.
Дзіцячая гульня, пры якой удзельнікі ўдараюць адзін аднаго спачатку правай далонню аб правую, потым левай аб левую і г.д.
◊
Біць (пляскаць) у ладкі — выказваць адабрэнне чаго-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
шалфе́й, -ю, м.
Травяністая расліна сямейства губакветных з пахучымі кветкамі, адзін з відаў якой выкарыстоўваецца ў медыцыне для лекавых настояў, а таксама сам настой.
Паласкаць горла шалфеем.
|| прым. шалфе́йны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ло́жка: адзі́н з со́шкай, а сямёра з ло́жкай погов. оди́н с со́шкой, а се́меро с ло́жкой
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
міг (род. мі́гу) м. миг, мгнове́ние ср.;
у адзі́н м. — в оди́н миг; в мгнове́ние о́ка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)