камізэ́лька

(польск. kamizelka, ад фр. camisole)

кароткае мужчынскае адзенне без каўняра і рукавоў, якое надзяваюць пад пінжак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эпенды́ма

(гр. ependyma = верхняе адзенне)

тонкая абалонка, што высцілае жалудачкі галаўнога мозгу і цэнтральны канал спіннога мозгу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Талму́ды ’рэчы (адзенне, абутак), кінутыя абы-дзе’ (Сл. рэг. лекс.), талму́ты ’адзенне’ (люб., Нар. словатв.). Да папярэдняга слова ў значэнні ’нешта заблытанае, паблытанае’, канец слова набліжаны з мэтай экспрэсіі да муды (гл.) або мута ’блытаніна’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

flare​1 [fleə] n.

1. я́ркае няро́ўнае святло́

2. успы́шка агню́

3. светлавы́ сігна́л; сігна́льная раке́та

4. клёш (пра адзенне)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

air​2 [eə] v.

1. прасу́шваць, сушы́ць; праве́трываць;

air a room/clothes праве́трываць пако́й; прасу́шваць адзе́нне

2. абвяшча́ць; заяўля́ць уго́лас

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sophisticated [səˈfɪstɪkeɪtɪd] adj.

1. вы́танчаны, даліка́тны, рафінава́ны;

sophisticated clothes мо́днае шыко́ўнае адзе́нне

2. умудро́ны во́пытам; быва́лы;

sophisticated technology склада́ная тэхнало́гія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Сута́на ’верхняе адзенне каталіцкага святара’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк., Цых.). З польск. sutan(n)a ’тс’, запазычанага ў канцы XV ст. з італ. sotanna ’спадніца, ніжняе адзенне’ ад sotto ’пад’, магчыма, праз франц. soutane ’раса’, першапачаткова ’доўгае адзенне з вузкімі рукавамі’, на якое зверху апраналі іншае (Брукнер, 527; Длугаш-Курчабова, 477). Ст.-бел. сутана ’тс’ (1686 г.) з польск. sutana ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 183).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аднара́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

1. Старадаўняе рускае мужчынскае адзенне ў выглядзе аднабортнага кафтана без каўняра.

2. Разм. Гармонік з адным радам клавішаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмачы́цца, ‑мачуся, ‑мочышся, ‑мочыцца; зак.

1. Абмачыць на сабе адзенне, абутак; зрабіцца мокрым ад дажджу, мокрага снегу і пад.

2. Спусціць пад сябе мачу (пра дзяцей, хворых).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абцягну́цца, ‑цягнецца; зак.

1. Апусціцца, абвіснуць пад цяжарам чаго‑н. Вяроўка абцягнулася.

2. Паправіць на сабе адзенне. Шэмет моўчкі ўстаў, абцягнуўся, абтрапаўся і зрабіў крок наперад. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)