валюха́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Развалісты, з пахістваннямі з боку ў бок (пра паходку).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варкатлі́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які любіць варкатаць.

2. Ціхі, мяккі, пяшчотны (пра голас).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бада́ць, ‑ае; незак., каго-што і чым.

Біць ілбом, калоць рагамі (пра жывёл).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безразме́рны, ‑ая, ‑ае.

Які выкарыстоўваецца для некалькіх сумежных размераў (звычайна пра шкарпэткі, панчохі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

белалі́сты, ‑ая, ‑ае.

Пра расліну, у якой лісце з белым адлівам. Белалістая таполя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адплю́шчыцца, ‑плюшчыцца; зак.

Адкрыцца, расплюшчыцца (пра вочы). Павекі вачэй заварушыліся, сілячыся адплюшчыцца. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

далёкаструме́нны, ‑ая, ‑ае.

Які выкідвае струмені вады на далёкую адлегласць (пра дажджавальнае ўстройства).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяржымо́рда, ‑ы, ДМ ‑дзе, м.

Разм. пагард. Пра грубага, жорсткага, уладалюбівага чалавека.

[Ад імя дзеючай асобы камедыі Гогаля «Рэвізор».]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інверсіява́ны, ‑ая, ‑ае.

Зменены перастаноўкай (пра парадак слоў у сказе). Інверсіяваная мова персанажа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інквізі́тар, ‑а, м.

Суддзя або член інквізіцыйнага суда. // перан. Пра жорсткага чалавека-мучыцеля.

[Лац. inquisitor — следчы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)