навыно́сіць, ‑ношу, ‑носіш, ‑носіць; зак., каго-чаго.

Разм. Вынесці многа чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

навыро́шчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Вырасціць, выгадаваць у вялікай колькасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагаво́ршчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто ўзводзіць паклёпы на каго‑н.; паклёпнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напама́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-што.

Намазаць, нацерці памадай. Напамадзіць твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напу́дрыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

Панесці слой пудры. Напудрыць твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наразду́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Разм. Раздушыць у вялікай колькасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незычлі́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць незычлівага; незычлівыя, непрыязныя адносіны да каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабкла́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і паабкладаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павалачы́ць, ‑лаку, ‑лочыш, ‑лочыць; зак., каго-што.

Валачыць на працягу нейкага часу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павывала́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і павывалакаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)