snug [snʌg] adj.
1. уту́льны; зру́чны, выго́дны
2. шчы́льна дапасава́ны (пра адзенне);
Her coat was a snug fit. Паліто добра сядзела на ёй.
♦
to be (as) snug as a bug in a rug infml, joc. ≅ адчува́ць сябе́ як жа́ба ў бало́це; ве́льмі ўту́льна ўладкава́цца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
splendid [ˈsplendɪd] adj.
1. пы́шны, бага́ты, раско́шны;
a splendid palace раско́шны пала́ц;
a splendid gift шчо́дры падару́нак;
a splendid sight ве́лічнае відо́вішча
2. dated ве́льмі до́бры, выда́тны, цудо́ўны; надзвыча́йны;
a splendid talent бліску́чы та́лент;
a splendid idea цудо́ўная ідэ́я;
have a splendid time цудо́ўна право́дзіць час
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
мно́га прысл viel;
мно́га раз víele Mále, víelmals;
ве́льмі мно́га sehr viel;
мно́га тысяч víele Táusende, Táusende und Ábertausende;
◊ ні мно́га ні ма́ла nicht mehr und nicht wéniger;
хто мно́га жада́е, нічо́га не ма́е wer viel wünscht, dem fehlt viel;
дзе ня́нек мно́га, там дзіця́ бязно́га ́≅ víele Köche verdérben den Breiмногавуго́льнік м матэм гл шматкутнік, шматвугольнік
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
conspicuous
[kənˈspɪkjuəs]
adj.
1) зна́чны (до́бра ба́чны), які́ кі́даецца ў во́чы; выра́зны
2) асаблі́вы, незвыча́йны, які́ прыця́гвае ўва́гу
an actress of conspicuous charm — акто́рка з надзвыча́йнай прыва́бнасьцю
3) го́дны ўва́гі; ве́льмі до́бры, выда́тны
4) паказны́, прэтэнзі́йны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
delight
[dɪˈlaɪt]
1.
n.
асало́да f., вялі́кая прые́мнасьць; уце́ха f.; ра́дасьць f.; раско́ша f.
2.
v.
1) ве́льмі це́шыць (-ца), падаба́цца, ра́даваць (-ца), захапля́ць (-ца)
to take delight in music — наце́швацца му́зыкай
2) дава́ць вялі́кую асало́ду
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
desperate
[ˈdespərət]
adj.
1) ро́спачны, адча́йны, по́ўны адча́ю
a desperate robber — адча́йны рабаўні́к
a desperate act — ро́спачны ўчы́нак
2) ве́льмі пава́жны або́ небясьпе́чны (пра хваро́бу)
3) безнадзе́йны; кра́йні, кра́йне благі́ (пра абста́віны)
desperate remedy — кра́йнія ме́ры
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
zależeć
zależ|eć
незак.
1. od kogo/czego залежаць ад каго/чаго;
to nie ode mnie ~y — гэта не ад мяне залежыць;
~у jak kiedy — (гледзячы) калі як;
2. komu na kim, czym быць зацікаўленым у чым; быць важным; быць патрэбным; быць неабходным для каго;
bardzo mu na tym ~y — ён вельмі ў гэтым зацікаўлены; для яго гэта вельмі важна;
nie ~y mi na nim — ён мяне не цікавіць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
fine
I [faɪn]
1.
adj.
1) высакая́касны, ве́льмі до́бры, даскана́лы, выда́тны, фа́йны
2) ачы́шчаны, высакапро́бны (пра зо́лата)
3) ве́льмі дро́бны або́ то́нкі; даліка́тны
fine lace — то́нкія кару́нкі
fine skin — даліка́тная ску́ра
4) во́стры
a fine edge — во́страе лязо́
5) то́нкі
fine distinction — то́нкае адро́зьненьне
6) прыго́жы; згра́бны (чалаве́к); вы́танчаны (пра стыль мо́вы)
7) харо́шы, паго́дны (пра надво́р’е)
8) кваліфікава́ны (наста́ўнік)
2.
adv., informal
фа́йна, выда́тна
•
- fine arts
II [faɪn]
1.
n.
штраф -у m.
2.
v.t.
штрафава́ць; наклада́ць штраф на каго́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
віда́ць, у форме інф., у знач. вык.
1. Можна бачыць, разгледзець. З-пад хвой-красунь, як на далоні, Відаць і хаты і двары. Колас. Праз два маленькія акенцы дзень нясмела лез у сярэдзіну, і было відаць праз іх, як шарэла на дварэ. Чорны.
2. Можна зразумець. Сэнс байкі добра відаць.
3. Быць відавочным, вынікаць. З гэтага відаць, што... □ Гаварыў.. [Іваніцкі] шчыра, гэта відаць было з прамовы. Мурашка.
4. у знач. пабочн. Як здаецца, мабыць; напэўна. Чалавек, відаць, валодаў сабою добра. Чорны. Было ясна, што маці захварэла. І, відаць, моцна. Якімовіч.
•••
Ад зямлі не відаць — вельмі маленькага росту.
Відам не відаць — ніякіх прыкмет, нідзе не відаць.
Канца (канца-краю) не відаць (няма) — пра тое, чаго вельмі многа, што цягнецца без канца.
Па ўсім відаць; як відаць — напэўна, відавочна.
Свету (белага) не відаць — нічога не відаць (у часе мяцеліцы, завірухі).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нутро́, ‑а, н.
1. Унутраныя органы чалавека або жывёлы; вантробы. [Максім] адчуваў сябе вельмі кепска, бо голад,.. як абцугамі сціскаў нутро і балюча смактаў у страўніку. Машара. [Голуб:] — Кажуць, салдацкае нутро пераварыць шрубу, гайку і ружэйнае масла. Васілевіч.
2. Унутраная частка чаго‑н. Светлыя ніці пранізалі пыльнае цёмнае паветра, і хлопчык бачыў усё змрочнае нутро свайго памяшкання. Самуйлёнак. Нутро камяніцы завалена попелам, абгарэлымі бэлькамі, скінутымі з гары рэйкамі. Шынклер.
3. перан. Унутраная сутнасць каго‑н. Мяшчанскае нутро. □ На першы погляд Жлукта — Чарскі вельмі мілы, прывабны чалавек. Выдатная знешнасць, добрыя манеры. Гэтым ён некаторых спачатку і бярэ. Пазнаюць яго сапраўднае нутро толькі пазней. Сабалеўскі. Выгляд авечы, а нутро воўчае. Прыказка. // Пра ўнутраны псіхічны свет, душу. У Ніны апусціліся рукі. Сумленне тачыла яе нутро. Гроднеў.
•••
Заглянуць у нутро гл. заглянуць.
Не па нутру — быць не даспадобы.
Пераесці нутро гл. пераесці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)