карлік, , м.

  1. Чалавек ненармальна малога росту.

    • Злы к. (у казках).
  2. Вельмі малога росту або памеру (пра жывёл, расліны і пад.).

    • Арол-к.
    • Сасна-к.

|| прым. карлікавы, .

  • Карлікавыя дрэвы.
  • Карлікавае прадпрыемства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

мешчанін, , м.

  1. У царскай Расіі: асоба гарадскога саслоўя, якое складалася з рамеснікаў, гандляроў, ніжэйшых чыноў служачых і пад.

  2. перан. Чалавек з дробнаўласніцкімі інтарэсамі, вузкім кругаглядам.

|| ж. мяшчанка, .

|| прым. мяшчанскі, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

бадзя́га2, , м.; , ж..

Бяздомны, без пэўнага занятку чалавек, які ўвесь час блукае, бадзяецца дзе-н.

  • Хадзіць бадзягай па свеце.

|| прым. бадзяжніцкі, і бадзяжны, .

  • Бадзяжніцкае жыццё.
  • Бадзяжны люд.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ніхто, займ.

  1. Ні адзін чалавек, ні адна жывая істота.

    • Н. не прыйшоў.
    • Н. не хацеў паміраць.
  2. ніхто, нікога, м. Пра чалавека, які не мае ніякага дачынення да каго-н.

    • Ён мне н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

рашучы, .

  1. Цвёрды ва ўчынках, без хістанняў.

    • Р. чалавек.
  2. Які не дапускае пярэчанняў, цвёрды.

    • Р. адказ.
    • Рашучыя меры.
  3. Найбольш важны, які вызначае далейшы ход, развіццё чаго-н.

    • Р. момант.

|| наз. рашучасць, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

тысячны, .

  1. гл. тысяча.

  2. Які складаецца з тысячы (з тысяч) чалавек.

    • Т. мітынг.
  3. Вартасцю ў тысячу (тысячы) рублёў.

  4. тысячная, -ай. Атрыманы ад дзялення на тысячу.

    • Адна тысячная доля секунды.
    • Адна тысячная (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

фантастычны, .

  1. гл. фантастыка.

  2. Падобны на фантазію (у 2 знач.); казачны, чароўны, звышнатуральны.

    • Ф. прывід.
    • Ф. пейзаж.
    • Фантастычнае святло.
  3. Зусім неверагодны, непраўдападобны.

    • Фантастычная задума.
    • Гэты чалавек фантастычна (прысл.) таленавіты.

|| наз. фантастычнасць, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

энцыклапедыст, , м.

  1. Усебакова адукаваны, дасведчаны чалавек (кніжн.).

  2. Прадстаўнік групы перадавых мысліцеляў у Францыі, аб’яднаных вакол «Энцыклапедыі», якую выдавалі ў канцы 18 ст.

    • Дзідро і Д’Аламбер.

|| ж. энцыклапедыстка, .

|| прым. энцыклапедысцкі, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Гаплю́к ’гаплік; малы чалавек’. Гл. гаплі́к.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бяржу́н ’высокі чалавек’ (Бяльк.). Гл. біржа́к.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)