карлік, ✂, м.
-
Чалавек ненармальна малога росту.
-
Вельмі малога росту або памеру (пра жывёл, расліны і пад.).
|| прым. карлікавы, ✂.
- Карлікавыя дрэвы.
- Карлікавае прадпрыемства.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
мешчанін, ✂, м.
-
У царскай Расіі: асоба гарадскога саслоўя, якое складалася з рамеснікаў, гандляроў, ніжэйшых чыноў служачых і
пад.
-
перан. Чалавек з дробнаўласніцкімі інтарэсамі, вузкім кругаглядам.
|| ж. мяшчанка, ✂.
|| прым. мяшчанскі, ✂.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
бадзя́га2, ✂, м.; ✂, ж..
Бяздомны, без пэўнага занятку чалавек, які ўвесь час блукае, бадзяецца дзе-н.
- Хадзіць бадзягай па свеце.
|| прым. бадзяжніцкі, ✂ і бадзяжны, ✂.
- Бадзяжніцкае жыццё.
- Бадзяжны люд.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
ніхто, займ.
-
Ні адзін чалавек, ні адна жывая істота.
- Н. не прыйшоў.
- Н. не хацеў паміраць.
-
ніхто, нікога, м. Пра чалавека, які не мае ніякага дачынення да каго-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
рашучы, ✂.
-
Цвёрды ва ўчынках, без хістанняў.
-
Які не дапускае пярэчанняў, цвёрды.
-
Найбольш важны, які вызначае далейшы ход, развіццё чаго-н.
|| наз. рашучасць, ✂.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
тысячны, ✂.
-
гл. тысяча.
-
Які складаецца з тысячы (з тысяч) чалавек.
-
Вартасцю ў тысячу (тысячы) рублёў.
-
тысячная, -ай. Атрыманы ад дзялення на тысячу.
- Адна тысячная доля секунды.
- Адна тысячная (наз.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
фантастычны, ✂.
-
гл. фантастыка.
-
Падобны на фантазію (у 2 знач.); казачны, чароўны, звышнатуральны.
- Ф. прывід.
- Ф. пейзаж.
- Фантастычнае святло.
-
Зусім неверагодны, непраўдападобны.
- Фантастычная задума.
- Гэты чалавек фантастычна (прысл.) таленавіты.
|| наз. фантастычнасць, ✂.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
энцыклапедыст, ✂, м.
-
Усебакова адукаваны, дасведчаны чалавек (кніжн.).
-
Прадстаўнік групы перадавых мысліцеляў у Францыі, аб’яднаных вакол «Энцыклапедыі», якую выдавалі ў
канцы 18 ст.
|| ж. энцыклапедыстка, ✂.
|| прым. энцыклапедысцкі, ✂.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
Гаплю́к ’гаплік; малы чалавек’. Гл. гаплі́к.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бяржу́н ’высокі чалавек’ (Бяльк.). Гл. біржа́к.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)