укараці́ць, ‑рачу, ‑роціш, ‑роціць; зак., што.

1. Зрабіць карацейшым, меншым па даўжыні; пакараціць. Укараціць рукаў. Укараціць сукенку. □ [Захарчанка] сам пасадзіў сына ў сядло, укараціў страмёны. Беразняк. Збочыўшы з дарогі, што ішла ўздоўж рэчкі, Андрэйка хацеў укараціць шлях да дзядзькі Марціна. Кавалёў.

2. Скараціць, паменшыць тэрмін, перыяд, час чаго‑н. — Зусім [маці] слабая, — страпянуўся Прыходзька. — Фашысты ёй укарацілі жыццё. Гурскі.

•••

Укараціць (падкараціць) язык каму — прымусіць каго‑н. менш балбатаць, гаварыць, быць менш дзёрзкім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фармо́вачны, ‑ая, ‑ае.

1. Прызначаны для фармоўкі, звязаны з фармоўкай. Фармовачны прэс. □ [Багданоўскі:] — Трэба пусціць.. канвеер, зрабіць механізаваную землечарпалку, паваротныя фармовачныя машыны. «Беларусь». Ланге трапіў на завод з паўднёвага боку. Праз разбураны бомбамі фармовачны цэх выйшаў на вузкі дворык. Асіпенка.

2. Які выкарыстоўваецца пры фармоўцы, адліўцы вырабаў у формах і пад. Фармовачныя сумесі. □ Каля машын і на пралёце валяліся .. пліты, апокі, скрынкі з-пад стрыжняў, чарнелі кучы фармовачнай зямлі. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фу́кнуць ​1, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм.

1. Дзьмухнуць. Чарнавус цяжка апусціўся на лаўку, выняў з кішэні кніжачку тонкай паперы, фукнуў на яе. Кулакоўскі.

2. Хутка зрабіць што‑н. — Давайце малаціць, а то есці хочацца, — увайшла Волька. — А, прагаладалася!.. Вось зараз як фукнем, дык і ўсё будзе, — паабяцаў Тодар. Крапіва.

фу́кнуць ​2, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм. Зняць у праціўніка з дошкі шашку пры яго недаглядзе ў гульні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарыхтава́ць, нарыхто́ўваць

1. (падрыхтоўваць) vórbereiten vt, fértig máchen; beréithalten* аддз. vt, beréitstellen аддз. vt (трымаць на пагатове);

2. (назапасіць) sich verséhen* (што-н. mit D); besórgen vt; Vórräte ánlegen;

3. (зрабіць нарыхтоўкі) bescháffen vt, áufbereiten vt; Vórräte ánlegen; sich versórgen (што-н. mit D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рыво́к м.

1. Ruck m -(e)s, -e;

рыўка́мі rúckweise, stóßweise, sprúnghaft;

рыво́к напе́рад перан. ein Sprung vórwärts;

2. спарт. (пад’ём цяжару) Ánriss m -es, -e, Réißen n -s; (у бегу і пад.) Spurt m -(e)s;

зрабі́ць рыво́к spúrten vi, éinen Spurt éinlegen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абавя́заны verpflíchtet; часцей перакладаецца формамі дзеясл müssen* і sóllen* (+ inf без zu);

я абавя́заны гэ́та зрабі́ць ich muß es tun;

ты не абавя́заны гэ́тага рабі́ць du sollst es nicht tun;

па-тво́йму [па-ва́шаму], я абавя́заны быў гэ́та цярпе́ць! іран. ich sóllte mir das gefállen lássen!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

club

[klʌb]

1.

n.

1) дубі́на f.

2) Sport клю́шка f., бі́та, лапта́ f.

3) клюб -у m.

4) трэ́фа f. (ка́рта)

2.

v.t.

1) бі́ць дубі́наю; бі́ць прыкла́дам вінто́ўкі

The demonstrator was clubbed — Дэманстра́нт быў зьбі́ты

2) склада́цца, зрабі́ць скла́дчыну

People clubbed together to pay the fine — Лю́дзі скі́нуліся, каб заплаці́ць штраф

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

breeze

[bri:z]

1.

n

1) лёгкі ве́трык, брыз -у m.; ве́цер, паве́ў -ву, по́дых -у m.

2) Brit. informal замяша́ньне n., непара́дак -ку m.; сва́рка f.

3) ве́стка, чу́тка f.

4) informal не́шта, што лёгка зрабі́ць

2.

v.i.

1) ху́тка прахо́дзіць, прано́сіцца

2) лёгка ве́яць або́ дзьмуць

•

- breeze in

- breeze up

- in a breeze

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

volunteer

[,vɑ:lənˈtɪr]

1.

n.

1) добраахво́тнік -а m.

2) Bot. самасе́йка f.; самасе́й -ю m.

2.

v.i.

1) прапанава́ць (сваю́ паслу́гу); вызыва́цца, бра́цца добраахво́тна

He volunteered to do the job — Ён узя́ўся зрабі́ць гэ́тую рабо́ту

2) пайсьці́ добраахво́тнікам на вайско́вую слу́жбу

3.

adj.

1) добраахво́тніцкі

a volunteer fire department — добраахво́тніцкая пажа́рная дружы́на

2) добраахво́тны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

nosić się

незак.

1. насіцца; кідацца;

2. насіцца (пра вопратку);

3. насіцца з чым;

nosić się z myślą zrobienia czego — насіцца з думкай (намерам) зрабіць што

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)