Verbum

недасве́дчаны, -ая, -ае.

1. Які не мае належных ведаў аб чым-н.

Н. юнак.

2. Нявопытны ў чым-н., непракгыкаваны.

|| наз. недасве́дчанасць, -і, ж.

недасе́ў, -се́ву, м.

Частка зямлі, якая засталася незасеянай.

недаскана́лы, -ая, -ае.

Які не дасягнуў дасканаласці, не пазбаўлены недахопаў.

Недасканалыя творы.

|| наз. недаскана́ласць, -і, ж.

недасо́л, -у, м.

Недастатковая салёнасць.

Н. на стале, перасол на спіне (прыказка).

недаспа́ць, -плю́, -пі́ш, -пі́ць; -пі́м, -піце́, -пя́ць; -пі́; зак.

Паспаць менш, чым трэба; не выспацца.

|| незак. недасыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. недасыпа́нне, -я, н.

Хранічнае н.

недастатко́васць, -і, ж.

1. гл. недастатковы.

2. Недастатковая функцыя якога-н. фізіялагічнага органа (спец.).

Сардэчная н.

недастатко́вы, -ая, -ае.

1. Невялікі па колькасці, які не адпавядае якім-н. патрэбам; слабы, малы.

Недастатковыя сродкі.

Н. вопыт.

2. Няпоўны, нездавальняючы; негрунтоўны, несур’ёзны.

Недастатковыя веды.

|| наз. недастатко́васць, -і, ж.

Н. прынятых мер.

недаста́ча, -ы, мн. -ы, -та́ч, ж.

1. Адсутнасць патрэбнай колькасці каго-, чаго-н.

Н. паліва.

2. Адсутнасць патрэбнай колькасці грошай, маёмасці, выяўленая пры праверцы.

Выявіць недастачу.

3. Адсутнасць дастатковых сродкаў на пражыццё; недахоп самага неабходнага.

недася́жны, -ая, -ае.

Тое, што і недасягальны.

|| наз. недася́жнасць, -і, ж.

недатыка́льны, -ая, -ае.

1. Які ахоўваецца законам ад усякіх замахаў з боку каго-н.

Недатыкальная асоба.

2. Які захоўваецца ў цэласці, не падлягае расходаванню.

Н. запас.

|| наз. недатыка́льнасць, -і, ж.