гуая́ва

(н.-лац. guaiava < ісп. guayaba, з індз.)

вечназялёнае дрэва сям. міртавых, пашыранае ў тропіках, а таксама кісла-салодкі сакаўны пахучы плод гэтага дрэва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дурба́р

(перс. durbar)

1) рада знаці пры манарху, а таксама ўрачысты прыём у мусульманскіх краінах перыяду сярэдневякоўя;

2) шахскі двор у Іране 20 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыда́скал

(гр. didaskalos)

настаўнік у Стараж. Грэцыі і Візантыі, а таксама ў некаторых брацкіх школах на Беларусі і ў Маскоўскай дзяржаве ў 17 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інтэрвалю́та

(ад інтэр- + валюта)

грашовыя знакі іншаземных краін, а таксама крэдытныя і плацежныя дакументы, выражаныя ў іншаземных грашовых адзінках і прынятыя ў міжнародных разліках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кадры́ля

(фр. quadrille, ад ісп. cuadrilla)

народны і бальны парны танец з шасці фігур, распаўсюджаны ў многіх еўрапейскіх народаў, а таксама музыка гэтага танца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

каніфо́ль

[ад лац. calophonia (resina) = калафанійская смала]

шклопадобнае рэчыва са смалы хваёвых дрэў; выкарыстоўваецца ў прамысловасці, а таксама для націрання смыкоў струнных музычных інструментаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кардо́н​2

(фр. cordon)

1) дзяржаўная граніца;

2) пагранічны або загараджальны атрад, а таксама месца яго знаходжання;

3) пост аховы лесу, запаведніка (лясны к.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кіне́сіка

(ад гр. kinesis = рух)

сукупнасць рухаў цела (жэстаў, мімікі), якія выкарыстоўваюцца ў працэсе чалавечых зносін, а таксама навука, якая вывучае гэтыя сродкі зносін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лаба́з, лаба́с

(рус. лабаз, ад комі lobos = будан)

уст. 1) памяшканне для продажу або захоўвання зерня, мукі, а таксама склад розных тавараў;

2) абарог.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лафе́т

(ням. Lafette, ад фр. l’affut)

станок, на якім умацоўваецца ствол гарматы для надання яму пэўнага становішча перад стрэлам, а таксама для перамяшчэння гарматы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)