гуказа́піс, ‑у, м.

Запіс спецыяльнымі апаратамі гаворкі або музыкі на плёнку, пласцінку і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зата́кт, ‑а, М ‑кце, м.

Няпоўны такт, з якога пачынаецца музычная фраза або мелодыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зблазнава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак.

Сказаць або зрабіць што‑н. несур’ёзна, безразважна, па-блазенску.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балы́к, ‑у, м.

Прасоленая і правяленая або правэнджаная спінная частка чырвонай рыбы. Асятровы балык.

[Ад цюрк. балык — рыба.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безграшо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які ажыццяўляецца без грошай, шляхам безнаяўных або натуральных разлікаў. Безграшовы разлік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́залаціць, ‑лачу, ‑лаціш, ‑лаціць; зак., што.

Пакрыць пазалотай, пазалаціць усё або частку чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вяза́льшчык, ‑а, м.

Той, хто вяжа або звязвае што‑н. Вязальшчыкі снапоў. Вязальшчыкі сетак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вятро́ўнік, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства ружакветных з ружовым або жаўтавата-белым суквеццем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апазна́нне, ‑я, н.

Устанаўленне тоеснасці асобы, рэчы або прадмета па пэўных прыкметах і асаблівасцях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апало́гія, ‑і, ж.

Кніжн. Абарона, усхваленне каго‑, чаго‑н. у пісьмовай або вуснай форме.

[Грэч. apologia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)