перашліфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак., што.

1. Адшліфаваць нанава. Перашліфаваць лінзу.

2. Адшліфаваць, пашліфаваць усё, многае. Перашліфаваць усе дэталі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераштэмпелява́ць, ‑пялюю, ‑пялюеш, ‑пялюе; зак., што.

1. Паштэмпеляваць усё, многае. Пераштэмпеляваць усе пісьмы.

2. Паставіць штэмпель яшчэ раз, нанава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

papacy

[ˈpeɪpəsi]

n., pl. -cies

1) па́пства

а) паса́да, ула́да па́пы

б) пэры́яд ула́ды па́пы

2) усе́ па́пы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rozkupić

rozkupi|ć

зак. раскупіць; разабраць;

~ono wszystkie bilety — раскупілі (разабралі) усе білеты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

АЎТАСО́МЫ

(ад аўта... + грэч. sōma цела),

усе храмасомы ў клетках раздзельнаполых жывёл і раслін, за выключэннем палавых храмасом.

т. 2, с. 120

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

únversucht, unversúcht

a нявы́прабаваны, непаспрабава́ны (пра магчымасці)

nichts ~ lássen* — вы́прабаваць усе́ сро́дкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

стары́, -а́я, -о́е.

1. Які дасягнуў старасці.

Старая жанчына.

Цяжка жыць старому (наз.).

2. Які даўно ўзнік, існуе доўгі час.

Старая вёска.

3. Якім доўга карысталіся, паношаны.

Старыя падручнікі.

Старая сукенка.

4. Мінулы, які даўно прайшоў, не сучасны.

Старыя парадкі.

5. Які быў раней, папярэднічаў каму-, чаму-н.

Старое рэчышча ракі.

6. Зроблены, створаны даўней і які захаваўся да цяперашняга часу; даўнейшы.

Старая частка горада.

Старая архітэктура.

7. Вопытны, бывалы.

С. грыбнік.

8. Даўно вядомы.

Старая прымаўка.

9. Які стаў нясвежым, страціў свае якасці (пра прадукты харчавання).

Старое сала.

10. Які стаў несапраўдным пасля пэўнага тэрміну або пасля выкарыстання.

С. білет.

С. пропуск.

◊

І стары і малады — усе да аднаго, усе без разбору.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сфе́ра, -ы, мн. -ы, сфер, ж.

1. Вобласць, межы распаўсюджання чаго-н.

С. вытворчасці.

С. абслугоўвання.

2. Грамадскае акружэнне, асяроддзе.

Навуковая с.

Вышэйшыя сферы (пра кіруючыя, арыстакратычныя колы грамадства).

3. Замкнутая паверхня, усе пункты якой аднолькава аддалены ад цэнтра; паверхня і ўнутраная прастора шара (спец.).

|| прым. сферы́чны, -ая, -ае (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перанасі́ць сов., в разн. знач. переноси́ть;

п. усе́ дро́вы — переноси́ть все дрова́;

п. дзіця́ — (о беременной) переноси́ть ребёнка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэалізава́ць сов. и несов., в разн. знач. реализова́ть;

р. тава́р — реализова́ть това́р;

р. усе́ пла́ны — реализова́ть все пла́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)