абве́шацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Увешаць сябе чым‑н.; навешаць на сябе многа чаго‑н. Абвешацца гранатамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрепи́ться

1. змацава́цца; сашчапі́цца, мног. пасашчэ́плівацца, пасашчапля́цца;

2. (побороть себя) уст. стрыма́цца, перамагчы́ сябе́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перасягну́ць сов.

1. превзойти́;

2. (о времени, пространстве) перешагну́ть;

◊ п. (само́га) сябе́ — превзойти́ (самого́) себя́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засмакта́ць¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., -мо́кча; -макта́ны; зак., каго-што.

Уцягнуць, увабраць у сябе.

Балота засмактала чалавека.

Асяроддзе засмактала (перан.).

|| незак. засмо́ктваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

берагчы́ся, -рагу́ся, -ражэ́шся, -ражэ́цца; -ражо́мся, -ражаце́ся, -рагу́цца; бяро́гся, берагла́ся, -ло́ся; -ражы́ся; незак., каго-чаго і без дап.

Быць асцярожным, засцерагаць сябе ад каго-, чаго-н.

Б. прастуды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узнача́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што.

Стаць на чале чаго-н., узяць на сябе кіраўніцтва чым-н.

У. дэлегацыю.

У. камісію.

|| незак. узнача́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фігля́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Фокуснік, акрабат (уст.).

2. перан. Пра чалавека, які імкнецца прыцягнуць да сябе ўвагу крыўляннем, жартамі (разм.).

|| прым. фігля́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пачы́н, -у, м.

1. Ініцыятыва, пачынанне якой-н. справы.

Падтрымаць п. наватараў.

Узяць на сябе п. у чым-н. (праявіць ініцыятыву).

2. Пачатак якой-н. справы (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самазва́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Той, хто выдае сябе за другога чалавека, прысвоіўшы сабе чужое імя, званне.

|| ж. самазва́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

неперахо́дны, -ая, -ае.

У граматыцы: пра дзеяслоў, які не патрабуе пасля сябе прамога дапаўнення ў форме вінавальнага склону без прыназоўніка са знач. аб’екта.

|| наз. неперахо́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)