Спра́ва ‘дзейнасць, занятак’, ‘абавязак’, ‘рэч, з’ява’ (ТСБМ, Байк. і Некр., ТС), ‘прадмет дзейнасці, справаздача, рашэнне’ (Нас.), ‘прадмет дзейнасці ці інтарэсу’ (Ласт., Бяльк., Касп.), ‘здарэнне’ (Сержп.), ‘набыццё адзення, абутку, абноўка’ (Нік. Очерки), ‘уборы, адзенне’ (ТС), ст.-бел.справа ‘дзейнасць (?)’ (Скарына). Параўн. укр.спра́ва, польск.sprawa, чэш.sprava ‘дзейнасць і яе мэта’, серб.-харв.спра̏ва ‘інструмент, прыбор, прыстасаванне’, балг.спра́ва ‘тс’, макед.справа ‘тс’; сюды ж, відаць, прыслоўе (XVI ст.) ст.-рус.справа: пришли къ государю справа воеводы его (Яновіч, Наречие, 54). Дэрываты ад справіць ‘зрабіць, выканаць, ажыццявіць’, што да правіць, правы (гл.), якія, відаць, няма падстаў адносіць да праславянскіх утварэнняў.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Судзі́ць ’меркаваць, абмяркоўваць’, ’асуджаць, ганіць’, ’разглядаць правіннасць, злачынства ў судовым парадку’, судзі́цца ’звяртацца ў суд, мець справу з судом’, ’быць пад судом, мець судзімасць’, ’прадвызначыцца, пашанцаваць’: не судзілася мне долі (ТСБМ, Нас., Шат., Байк. і Некр., Сл. ПЗБ), ст.-бел.судити ў розных значэннях (XIV ст., КГС). Укр.суд́ити, рус.суди́ть, ст.-рус.судити, польск.sądić, в.-луж.sudźić, н.-луж.suźiś, чэш.souditi, славац.súdiť, серб.-харв.су́дити, славен.sọ́diti, балг.съ́дя, макед.суди, ст.-слав.сѫдити ’судзіць, асуджаць, прымаць рашэнне’. Прасл.*sǫditi дэрыват ад *sǫdъ ’суд’. Гл. Фасмер, 3, 795–796; Борысь, 539; Шустар-Шэўц, 1376.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
approve[əˈpru:v]v.
1. (of) ухваля́ць; лічы́ць пра́вільным;
Do you approve of my decision? Вы лічыце маё рашэнне правільным?
2. зацвярджа́ць; прыма́ць; ухваля́ць;
The report was unanimously approved. Справаздача была зацверджана аднагалосна.
3. рэкамендава́ць (для карыстання)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
правізо́рны
(ням. provisorisch, ад лац. provisor = які прадбачыць)
1) папярэдні, не канчатковы (напр. п-ае рашэнне);
2) часовы (напр. п-ыя меры);
п-ыя органы — органы ў зародкаў і лічынак мнагаклетачных жывёл, якія знікаюць у працэсе іх далейшага развіцця, напр. жабры лічынак насякомых.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
рубіко́н
(лац. Rubico, -onis = назва ракі, якую перайшоў Юлій Цэзар у 49 г. да н.э. супраць волі сената і гэтым самым пачаў грамадзянскую вайну)
перан. мяжа, рубеж чаго-н., перашкода, якую цяжка пераадолець;
перайсці Р. — прыняць беспаваротнае рашэнне, зрабіць адказны, рашучы крок.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
вы́рашыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак.
1.зінф. або здадан.сказам. Прыйсці да якога‑н. вываду, заключэння. Дзень у мяне быў у запасе, і я вырашыў навесці парадак у сваім жыллі.Ракітны.Васіль вырашыў, што ў сябра нейкая непрыемнасць і чакаў, калі Саша загаварыць сам.Шуцько.
2.што. Рашыць, знайсці адказ на што‑н. Вырашыць пытанне, праблему. □ Сацыялізм вырашыў вялікую сацыяльную праблему — ліквідаваў эксплуататарскія класы і прычыны, якія параджаюць эксплуатацыю чалавека чалавекам.Праграма КПСС.Вызваленне Панаса з няволі і выпадковае шчаслівае спатканне з ім вырашылі тую задачу, што паставіў сабе дзед Талаш.Колас.Прыйшла нарэшце тая ноч, якая павінна была вырашыць усё.Кулакоўскі.
3.што і зінф. Прыняць рашэнне. Па заяве ж, як і дамагаўся Міхал, вырашылі стварыць камісію і даручылі ёй яшчэ раз праверыць факты.Карпаў.