ду́рра, ‑ы, ж.

Трапічная хлебная расліна сямейства злакаў; род сорга.

[Араб. durra.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каўчукано́с, ‑а, м.

Расліна, з млечнага соку якой здабываецца каўчук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кок-сагы́з, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая каўчуканосная расліна сямейства складанакветных.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

купе́на, ‑ы, ж.

Шматгадовая расліна сямейства лілейных з паніклымі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мага́р, ‑у, м.

Аднагадовая кармавая расліна сямейства злакаў; род проса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маро́знік, ‑у, м.

Расліна сямейства казяльцовых, якая цвіце ранняй вясной.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакрыве́ц, ‑рыўцу, м.

Адна- або шматгадовая травяністая расліна сямейства бурачнікавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пярэ́ступ, ‑у, м.

Спец. Шматгадовая павойная ядавітая расліна сямейства гарбузовых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́йграс, ‑у, м.

Травяністая расліна сямейства злакавых, якая хутка расце.

[Англ. rye grass.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самаапыля́льны, ‑ая, ‑ае.

Які апладняецца шляхам самаапылення. Пшаніца — самаапыляльная расліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)