пасе́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Праводзіць час, седзячы дзе‑н. Міканор з Іванам калі і паседжваюць, бывае, цяпер удваіх, то ўспамінаюць.. [Нічыпара] добрым словам і нават адчуваюць, што некага ім не хапае. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Правады́р ’ідэйны, палітычны кіраўнік партыі, клана’, ’той, хто кіруе племям, войскам, атрадам’ (ТСБМ, Гарэц.). Укр. провода́рь, проводи́рь ’праваднік, важаты’. Ад праводзіць з усх.-слав. суф. *‑yrʼ, параўн. павадыр. Меркаванні Кюнэ (Poln., 90) пра польскі ўплыў беспадстаўныя, гл. Банькоўскі, 2, 796.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
tunnel
[ˈtʌnəl]
1.
n.
тунэ́ль -ю m., падзе́мны ход
2.
v.
будава́ць тунэ́ль; прабіва́ць, право́дзіць тунэ́ль
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
інтэграва́ць
(лац. integrare = узнаўляць)
1) праводзіць інтэграцыю 1;
2) мат. знаходзіць інтэграл пэўнай функцыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
кантралява́ць
(фр. controler)
праводзіць кантроль, правяраць, сачыць за правільнасцю дзеянняў каго-н., чаго-н.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Маса́ж ’расціранне цела з мэтай паляпшэння кровазвароту, абмену рэчываў у тканках’ (ТСБМ). З рус. масса́ж ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 88), якое з франц. massage < masser < ст.-грэч. μάσσω ’мяшу, расціраю’. Масіраваць ’праводзіць масаж’ (ТСБМ) — з рус. массировать (Крукоўскі, Уплыў, 82), якое з ням. massieren.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
poll2 [pəʊl] v.
1. право́дзіць апыта́нне грама́дскай ду́мкі
2. галасава́ць (на выбарах); атры́мліваць пэ́ўную ко́лькасць галасо́ў;
He polled 500 votes. Ён атрымаў 500 галасоў.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
эксперыме́нт м Experimént n -(e)s, -e, (wíssenschaftlicher) Versúch m -(e)s, -e;
право́дзіць эксперыме́нт ein Experimént [éinen Versúch] vórnehmen* [ánstellen], experimentíeren vi
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
байба́к, ‑а, м.
1. Стэпавая жывёліна атрада грызуноў, якая восень і зіму праводзіць у спячцы; стэпавы сурок.
2. перан. Разм. Пра непаваротлівага, гультаяватага чалавека; абібок, гультай. [Максім:] — Я і маці за цябе, байбак, душой пакутуем. Грамовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дамасе́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Пра таго, хто мала бывае на людзях і праводзіць свой вольны час дома. З суседзямі асаблівай дружбы не было, пісьменнік стаў дамаседам, чытаў і пісаў у сваёй каморцы. С. Александровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)