хала́т

(ар. chalat)

1) верхняе хатняе або рабочае адзенне;

2) верхняе адзенне ў некаторых азіяцкіх народаў (напр. бухарскі х.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бра́цтва, ‑а, н.

1. Садружнасць, еднасць; брацкі саюз. [Адась Гушка:] — Калі мы [салдаты] зробім сабе сапраўдную бацькаўшчыну, дзе будзе брацтва народаў, дзе будзе чалавеку воля, дзе ён здзеку на сабе не будзе чуць, — за бацькаўшчыну тую і паваяваць з ворагамі можна будзе. Чорны.

2. Кола людзей, згуртаваных для якой‑н. адной мэты; рэлігійная абшчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клан

(англ. clan, ад кельц. clann)

1) радавая абшчына, род (першапачаткова ў кельцкіх народаў);

2) перан. замкнутая група людзей, звязаных якімі-н. агульнымі інтарэсамі (эканамічнымі, дзелавымі і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

філало́гія

(гр. philologia, ад phileo = люблю + logos = слова)

сукупнасць навук, якія вывучаюць мову і літаратуру якога-н. народа або групы народаў (напр. класічная ф., славянская ф., беларуская ф.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

калья́н

(тур. kalyan, ад перс. kalyan)

курыльная прылада, у якой тытунёвы дым ачышчаецца, праходзячы праз ваду (распаўсюджана ў народаў Усходу).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

неафілало́гія

(ад неа- + філалогія)

навука, якая вывучае не старыя, класічныя, а новыя мовы і літаратуры народаў сярэдневяковай і сучаснай Еўропы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

панславі́зм

(ад пан- + с.-лац. Slavus = славянін)

палітычная плынь, якая імкнулася да аб’яднання ўсіх славянскіх народаў пад уладай рускага цара.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рамані́ст​2

(ад лац. romanus = рымскі)

1) спецыяліст па мовах і літаратурах раманскіх народаў;

2) юрыст, спецыяліст па рымскаму праву.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

саз

(тур. saz, ад перс. saz)

струнны шчыпковы музычны інструмент, распаўсюджаны ў народаў Закаўказзя, Ірана, Афганістана і іншых краін Усходу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фі́була

(лац. fibula)

металічная засцежка для верхняга адзення ў выглядзе брошкі, якая ўжывалася ў старажытных народаў Еўропы, Азіі і Афрыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)