скрану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Зрушыць з месца. [Гарбачэня:] — Наравістаму каню пуга дапамагае. — Наадварот, — зазначыў падводчык, — ласкай хутчэй скранега з месца. Гурскі. Паравоз рыўком скрануў эшалон з месца. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Órtswechsel

m -s, - пераме́на ме́сца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Léhrstelle

f -, -n ме́сца навуча́ння

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

планетахо́д, ‑а, М ‑ходзе, м.

Машына, на якой можна перамяшчацца з месца на месца на планетах (акрамя зямлі).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Mecca [ˈmekə] n.

1. Ме́кка (горад)

2. mecca (for) ме́кка, ме́сца пало́мніцтва;

Florence is a mecca for students of Art History. Фларэнцыя – месца паломніцтва для тых, хто вывучае гісторыю мастацтва.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пляцо́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -цо́вак, ж.

1. Спецыяльна абсталяваны ўчастак зямлі (ці асобае месца ў памяшканні), адведзены для якіх-н. мэт.

Спартыўная п.

Дзіцячая п. (для дзіцячых гульняў). Будаўнічая п. (месца, дзе робіцца пабудова чаго-н.). Пасадачная п.

2. Роўная вольная прастора ў збудаванні паміж двума лесвічнымі маршамі.

Лесвічная п.

3. У вагонах: месца каля ўваходу і выхаду.

Задняя п. трамвая.

4. Тое, што і платформа (у 3 знач.).

|| прым. пляцо́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

topos [ˈtɒpɒs] n. (pl. topoi)

1. традыцы́йная тэ́ма (у рыторыцы)

2. агу́льнае ме́сца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

unseat [ˌʌnˈsi:t] v.

1. скіда́ць (з сядла); спі́хваць (з месца)

2. пазбаўля́ць (пасады)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

enclosure [ɪnˈkləʊʒə] n.

1. абгаро́джанае ме́сца

2. улажэ́нне (дадатковая рэч у канверце, пакеце)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

archive(s)​1 [ˈɑ:kaɪv(z)] n.

1. архі́ў, архі́ўныя дакуме́нты

2. архі́ў (месца захоўвання)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)