зафы́ркаць сов., прям., перен. зафы́ркать;

~каў конь — зафы́ркала ло́шадь;

з. на каго́-не́будзь — зафы́ркать на кого́-л.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

або́зны

1. прил., в разн. знач. обо́зный;

а. конь — обо́зная ло́шадь;

2. в знач. сущ., воен. обо́зный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

unbroken [ʌnˈbrəʊkn] adj.

1. бесперапы́нны, няспы́нны, безупы́нны;

ten hours of unbroken sleep дзе́сяць гадзі́н без про́сыпу

2. непабі́ты (рэкорд)

3. неўтаймава́ны;

an unbroken horse неаб’е́зджаны конь

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gängig

a хо́дкі, хадавы́ (пра тавар)

ein ~es Pferd — быстрахо́дны конь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

глэ́маць і гла́маць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што і без дап.

Разм. Хапаць зубамі, губамі. Конь Сомікаў стаяў доўга, глэмаў снег. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́мачына, ‑ы, ж.

Разм. Нізкае забалочанае месца. Конь часам трапляў капытом у вымачыну, і тады аддавалася, адразу глохнучы ў тумане, гучнае чвяканне. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расфы́ркацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм.

1. Пачаць гучна і многа фыркаць. Конь расфыркаўся.

2. перан. Пачаць гаварыць з раздражненнем, паказваючы сваё незадавальненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сядло́ўка, ‑і, ДМ ‑лоўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. сядлаць.

2. Спосаб, якім сядлаецца конь; характар сядлання. Спартыўная сядлоўка. Паходная сядлоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ко́нікі 1 ’дзіцячая гульня’ (ТСБМ, Нар. словатв.). Гл. конь 1.

Ко́нікі 2 ’жарты’ (Ян.). Гл. конікі 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трызі́мак ‘конь, цялё на трэцім годзе, трацяк’ (Сцяшк.; беласт., вільн., Сл. ПЗБ). Да тры і зіма (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)