гра́фства, ‑а, н.

1. Графскі тытул.

2. Зямля, якая знаходзілася пры феадальным ладзе ва ўладанні графа.

3. Буйная адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Англіі, Ірландыі, ЗША і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чу́тка I нареч. чу́тко

чу́тка II сущ., ж. слух м., молва́;

◊ хо́дзяць ~кі — хо́дят слу́хи;

~камі зямля́ по́ўніцца — посл. слу́хом земля́ по́лнится

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

kraina

ж. старонка; краіна;

polska kraina — польская зямля; Польшча;

kraina cudów — краіна цудаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zatrząść się

zatrz|ąść się

зак. затрэсціся; закалаціцца;

ziemia ~ęsła się — зямля задрыжала

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zmarznięty

zmarznięt|y

[zmar-znięty]

1. мёрзлы;

~а ziemia — мёрзлая зямля;

2. змерзлы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пры́пахань ’здабытак’ (ТС). Да паха́ць ’разводзіць, атрымліваць’ (ТС). Сюды ж, безумоўна, ст.-бел. (зямля) на пры́паш ’зямля, якую можна дадаць да раллі, што ўжо апрацоўваецца’ (Даўгяла, Наш край, 1927, 1, 26). Рус. дыял. припа́х, при́пашь, припа́шек ’дадатковы (да надзелу) участак зямлі; прыараны да поля ўчастак цаліны’. Дэрываты ад *прыпахаць ’прыараць’ < пахаць (гл.) з рознымі суфіксамі: ‑ань (гл. аб гэтым суф. Карскі 2-3, 27), ‑ь (прыпаш).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мілюга́ ’малаўрадлівая глеба’ (полац., Яшк.). Паўкалька — балтызм, утвораная ад літ. mẽlynas ’сіні’, mė̃lis ’сінь’ паводле сінюга́ ’гліністая, падзолістая, неўрадлівая зямля’ (шальч., Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тэрако́та ‘абпаленая каляровая ганчарная гліна’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). З рус. террако́та ‘тс’, якое, у сваю чаргу, з іт. terra cotta ‘абпаленая зямля’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

антрапаге́я

(ад гр. anthropos = чалавек + ge = Зямля)

сукупнасць экасістэм, якія ствараюцца ў выніку творчай або разбуральнай дзейнасці чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

геаэнерге́тыка

(ад гр. ge = Зямля + energetikos = які датычыць энергіі)

галіна энергетыкі, звязаная з выкарыстаннем глыбіннага цяпла зямной кары.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)