прива́да ж., охотн., рыб.

1. (действие) прына́джванне, -ння ср., прына́да, -ды ж.;

2. (приманка) прына́да, -ды ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

дыхраматы́чны

(ад ды- + гр. chroma = колер)

двухколерны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Прыты́м — злучнік далучальны (звычайна ў спалучэнні са злучнікамі і, ды, а) ’да таго ж, акрамя таго’ (ТСБМ). Ад пры- і тым‑, Тв. скл. займенніка той. Параўн. рус. прито́м ’тс’, укр. приті́м ’прытым’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

капітал назоўнік | мужчынскі род

  1. Вартасць, якая ў выніку выкарыстання наёмнай рабочай сілы прыносіць прыбавачную вартасць.

    • Прамысловы к.
    • Фінансавы к.
    • Пераменны к.
    • Пастаянны к.

  2. звычайна Грошы, вялікая сума грошай (размоўнае).

    • Купіў бы, ды капіталаў не хапае.
    • Мёртвы капітал — каштоўнасці, маёмасць, якія не прыносяць даходу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

жах​1 назоўнік | мужчынскі род

  1. Моцны страх да знямення.

    • Многіх ахапіў ж.

  2. звычайна чаго. Трагічная з’ява, здарэнне, бязвыхаднасць.

    • Жахі вайны.

  3. Нешта вельмі страшнае (размоўнае).

    • Ж. ды і толькі.

  4. у знач. прыслоўе: Вельмі, незвычайна.

    • Ж. як далёка.

  5. у знач. выказніка: Жахліва, страшна.

    • Проста ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

гадзіць​2 дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. каму (чаму). Старацца задаволіць каго-н., дагаджаць.

    • Госцю гадзі, ды і сябе глядзі (з народнай творчасці).

  2. Садзейнічаць, спрыяць каму-, чаму-н.

    • Дажджы гадзілі ярыне.

Гадзіць як благой (ліхой) скуле (размоўнае) — вельмі дагаджаць каму-н.

|| незакончанае трыванне: згадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

гаршчок назоўнік | мужчынскі род

Гліняная пасудзіна са звужаным дном для варкі стравы, для малака, для пакаёвых раслін і пад.

  • Смачны баршчок, ды малы г. (прыказка).
  • Калі гаспадар з гаспадыняю сварацца, дык у гаршку трасца варыцца (прыказка).

|| памяншальная форма: гаршчочак і гаршчэчак.

|| прыметнік: гаршковы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

жмот м., прост. скна́ра, -ры м. и ж., скупянда́, -ды́ м. и ж., жмі́нда, -ды м. и ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

дый, злуч. (разм.).

1. спалучальны. Злучае члены сказа, што абазначаюць паслядоўныя з’явы, па знач. набліжаецца да злучнікаў «і», «ды». Узяў сякеру дый падаўся ў лес.

2. далучальны. Далучае члены сказа і сказы, якія ўдакладняюць або абагульняюць папярэднія думкі. Стаю адзін дый думаю. А я вазьму дый раскажу аб усім.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

дыамі́д

(ад ды- + амід)

тое, што і гідразін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)