Насычаны вільгаццю; намоклы. [Зыбін] уваліўся ў пакой абляпаны граззю да пояса, у прамоклым нашчэнт, калісьці белым кажусе.Мележ.// Мокры ад дажджу, сырасці і пад. Можна сабе ўявіць, што павінны былі адчуць гэтыя прамоклыя, схаладзелыя людзі.Маўр.Прамоклыя наскрозь дрэвы сыпалі на бліскучы асфальт, на рабыя лужыны вялае парыжэлае лісце.Адамчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
завя́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. завяў, ‑вяла; зак.
1. Страціць свежасць; засохнуць, звянуць. Кветкі завялі. □ Час ад часу на дарозе трапляліся паваленыя дрэвы, на якіх яшчэ нават не паспеў завянуць зялёны ліст, — відаць, яны ўпалі зусім нядаўна.Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дро́вы, дроў, дрывам; адз.няма.
Распілаваныя і паколатыя дрэвы, пасечанае галлё, якія ідуць на паліва. Яловыя дровы. Сухія дровы. Секчы дровы. □ Дзед хадзіў кудысьці на работу, ці то пілаваць, ці то складаць дровы.Лынькоў.Дровы.. разгарэліся добра, аж грубка гула.Сабаленка.
•••
Наламаць дроўгл. наламаць.
Хто ў лес, хто па дровыгл. хто.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
во́бмацкам, прысл.
Пры дапамозе дотыку, абмацваючы. Ісці вобмацкам каля сцяны. □ Аксіння вобмацкам знайшла дзверы гумна, асцярожна адчыніла іх.Лынькоў.// Усляпую, наўздагад. Лясніцкі зварочвае і ідзе амаль што вобмацкам, натыкаецца на дрэвы, спатыкаецца на нейкія карчы.Зарэцкі.З гасцінца паехалі ўніз.. больш вобмацкам ды наўздагад, бо не відаць было нават конскіх вушэй.Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
смерч, ‑у, м.
Моцны віхар, які падымае ўгору і круціць слуп вады, пяску, пылу. Смерч на моры. □ Вясной падняўся над Закружжам чорны слуп смерчу, прайшоў па гародах, вырываючы з зямлі дрэвы, камяні.Асіпенка.// Пра што‑н., падобнае на смерч. Вогненны смерч. □ Гэта зноў машкара. Шэрым смерчам узнімаецца яна высока ў неба.В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
fell
I[fel]
v. p.t. of fall
II[fel]1.
v.t.
1) зьбіва́ць з ног, валі́ць
2) рэ́заць (дрэ́ва), сячы́(лес)
3) шыць бялі́знавым швом
2.
n.
1) спу́шчаныя дрэ́вы ў сэзо́н
2) бялі́знавае шво
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ветралом ’дрэвы, паваленыя ветрам; буралом’. Сюды ж ветраломная лінія (КТС). Укр.вітроло́м ’дрэва, зламанае ветрам’; ’моцны вецер’, рус.калуж., пск., перм.ветролом ’буралом’, польск.wiatrołom ’дрэва, паваленае або зламанае ветрам’; ’участак лесу-буралому’, чэш.větrolam, славац.vetrolam ’лясная паласа для аховы палёў ад ветру’; серб.-харв.в(ј)етро̀лом ’ламанне дрэў па прычыне моцнага ветру’; ’укрыццё, сховішча ад ветру’, балг.ветролом ’лес, паламаны моцным ветрам’. Магчыма, прасл.větro‑lamъ. Да вецер і ламаць (гл.). Семантычныя паралелі: літ.vė́tralauža, vė́jalaužos, ням.Windbruch, іт.frangivento.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лаг1 ’жэрдка, якую прыстаўляюць да воза і коцяць па ёй дрэвы’ (Жд. 2) < прасл.lagъ < lagati ’класці’, якое з’яўляецца ітэратыўным дзеясловам да łožiti ’класці’ (Бернекер, 683).
Лаг2 ’прыбор для вымярэння хуткасці руху судна або пройдзенай ім адлегласці’ (ТСБМ) < з гал.log ’тс’ праз рускую мову (гл. Фасмер, 2, 445).
Лаг3 ’борт судна’ (ТСБМ) < рус.лаг ’рад гармат на адным борце карабля’ < гал.laag ’тс’ (Матцэнаўэр, Cizí sl., 235) ці з ням.Lage ’сукупнасць гармат на адным борце судна’.
2.узнач.прым. Які атрымаў калецтва; знявечаны. [Алена] спынілася каля лавы.., падняла посцілку, зірнула на мёртвы пакалечаны твар дзяўчыны і самлела.Чарнышэвіч.// Які атрымаў значныя пашкоджанні, даведзены да нягоднасці (пра рэчы, прадметы). Дрэвы.. стаялі пакалечаныя, і замест галінак тырчалі ў розныя бакі кароткія абрэзкі сукоў.Шахавец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)