зваро́так, ‑тка, м.
Слова або група слоў, якія называюць асобу ці прадмет, да якіх звяртаюцца. Знакі прыпынку пры зваротку. Вылучыць зваротак інтанацыяй.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ле́ктарскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да лектара, лектараў, уласцівы ім. Лектар спі вопыт. Лектарскі стаж. // Які складаецца з лектараў. Лектарская група.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
меты́л, ‑у, м.
Група атамаў, у састаў якой ўваходзяць адзін атам вугляроду і тры атамы вадароду (з’яўляецца састаўной часткай многіх арганічных злучэнняў).
[Фр. méthyle.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
метыле́н, ‑у, м.
Група атамаў, у састаў якой ўваходзяць адзін атам вугляроду і два атамы вадароду (з’яўляецца састаўной часткай многіх арганічных злучэнняў).
[Фр. méthyléne.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фра́нкі, ‑аў; адз. франк, ‑а, м.
Група германскіх плямён, якая насяляла ў пачатку нашай эры тэрыторыю каля ніжняга і сярэдняга цячэння Рэйна.
[Лац. Franci, ням. Franken.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шва́бы, ‑аў; адз. шваб, ‑а, м.; швабка, ‑і, ДМ ‑бцы; мн. швабкі, ‑бак; ж.
Абласная група нямецкага насельніцтва былога герцагства Швабія.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ríege
f -, -n спарт. аддзяле́нне, кама́нда, гру́па, се́кцыя; кама́нда гімна́стаў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Éinsatzgruppe
f -, -n
1) рабо́чая брыга́да
2) вайск. баява́я [аператыўная] гру́па
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Пагост-Загародскі,
група стаянак каменнага веку ў Пінскім р-не.
т. 11, с. 480
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
сям’я,
заснаваная на шлюбеці кроўна-сваяцкіх адносінах малая група людзей.
т. 15, с. 348
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)