літа-, -літ

(гр. lithos = камень)

першая або другая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцці «камень», «горная парода», «мінерал», «геалагічная эпоха».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

szczyt, ~u

м. верх, вяршыня; верхавіна;

szczyt góry — горная вяршыня;

szczyt dachu — вільчак;

godzina ~u — сама розрух; самы рух; гадзіна пік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fałd, ~u

м.

1. гл. falda przysiadywać ~ów — праседжваць штаны за працай; уседліва працаваць;

2. геал. складка;

fałd skalny — горная складка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

хваро́ба ж.

1. боле́знь, неду́г м.; не́мощь, хворь;

2. перен. (недостаток) боле́знь;

○ го́рная х. — го́рная боле́знь;

марска́я х. — морска́я боле́знь;

бро́нзавая х. — бро́нзовая боле́знь;

кесо́нная х. — кессо́нная боле́знь;

жамчу́жная х. — жемчу́жная боле́знь;

гісто́рыя ~бы — исто́рия боле́зни;

жано́чыя ~бы — же́нские боле́зни;

прамянёвая х. — лучева́я боле́знь;

слано́вая х. — слоно́вая боле́знь;

со́нная х. — со́нная боле́знь;

цукро́вая х. — са́харная боле́знь;

я́звавая х. — я́звенная боле́знь;

◊ па́нская х. — ба́рская боле́знь;

~бы ро́сту — боле́зни ро́ста;

да хваро́бы — до чёрта;

як ка́шаль ~бе — как мёртвому припа́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дуні́т

(ад англ. Dun = назва гары ў Новай Зеландыі)

магматычная горная парода, якая складаецца пераважна з алівіну, выкарыстоўваецца для вырабу вогнетрывалых матэрыялаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ігнімбры́т

(ад лац. ignis = агонь + imber = лівень)

вулканічная горная парода са сплаўленых абломкаў лавы і попелу з лінзападобнымі ўключэннямі вулканічнага цёмнага шкла.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кардылье́ра

(ісп. cordillera = хрыбет, горны ланцуг)

выцягнутая ў адным напрамку горная краіна, якая складаецца з хрыбтоў, размешчаных адзін за другім або кулісападобна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

квершла́г

(ням. Querschlag)

1) гарызантальная або нахільная падземная горная вырабатка, якая праходзіць па пустых пародах пад вуглом да месца залягання карысных выкапняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

АСЛАМАЗЯ́Н Марыям Аршакаўна

(20.10.1907, с. Баш-Шырак, каля г. Кумайры, Арменія — ?),

жывапісец і графік. Нар. мастак Арменіі (1965). Вучылася ў маскоўскім Вышэйшым маст.-тэхн. ін-це (1928—30), у Ленінградскім ін-це пралетарскіх выяўл. мастацтваў (1930—32). Прадстаўнік арм. школы дэкар. нацюрморта («Армянскі нацюрморт», 1955; «Горная сімфонія Арменіі», 1976); аўтар пейзажаў, партрэтаў, тэматычных карцін, дэкар. вырабаў з керамікі.

Літ.:

Сарабьянов А. Мариам Асламазян: [Альбом]. М., 1979.

т. 2, с. 36

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АЛЯСКІ́Т

(ад назвы п-ва Аляска, дзе ўпершыню знойдзены),

інтрузіўная субшчолачная горная парода; граніт, у якім менш за 5% цёмнаколерных мінералаў. Складаецца з каліевага палявога шпату (каля 65%) і кварцу (каля 35%). Структура крышт.-зярністая, радзей парфірападобная. Колер мяса-чырвоны, ружовы, белы, светла-шэры. Магматычнага, іншы раз метасаматычнага паходжання. Утварае буйныя масівы. Выкарыстоўваецца ў вытв-сці шкла, тонкай керамікі, як буд. друз і абліцовачны камень.

т. 1, с. 300

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)