раска́т, ‑у, М ‑каце, м.

Доўгі, перарывіста гул, грукатанне (грому, кананады і пад.). Дзесьці далёка за лесам бліскалі зарніцы, і адтуль чутны былі глухія раскаты грому. Сачанка. Пушчаны з гары снежны ком набывае ўсе большую і большую імклівасць, .. ён ператвараецца ў грозную лавіну, якая змятае ўсё на сваім шляху, абуджаючы грамавымі раскатамі даліны і горы. Лынькоў. Начную цішыню, як раскат грому, раскалоў стрэл. Чарнышэвіч. // Перарывістыя моцныя гукі (чалавечага голасу, музыкі і пад.). — Мат! Гага-га... — ускалыхнуў кабінетную цішу магутны раскат шчаслівага смеху. Быкаў. Раскатамі грымеў, сатрасаючы паветра, нізкі, хрыплы бас старога аленя, зліваючыся ў адзіны хор з высокімі і звонкімі галасамі маладзейшых. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пад’ём м Áufstieg m -(e)s, -e;

пад’ём на гару́ Bérgbesteigung f -, -en;

2. (цяжараў і пад.) Hében n -s; горн Líften n -s, Förderung f -;

пад’ём сця́га Flággenhissung f -;

3. (схіл гары і пад.) Stéigung f -, -en;

4. разм (энергічны рост) гл уздым

1.;

5. разм (натхненне) гл уздым

2.;

◊ быць лёгкім на пад’ём bewéglich [flink, rührig] sein;

быць цяжкі́м на пад’ём schwérfällig sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

з’е́хаць сов.

1. в разн. знач. съе́хать;

з. з гары́ — съе́хать с горы́;

з. з даро́гі — съе́хать с доро́ги;

з. з кватэ́ры — съе́хать с кварти́ры;

2. (сдвинуться) съе́хать, сползти́;

ша́пка з’е́хала на паты́ліцу — ша́пка съе́хала (сползла́) на заты́лок;

◊ з. на нішто́ — сойти́ на нет;

з. з глу́зду — рехну́ться, спя́тить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каці́цца I несов., в разн. знач. кати́ться;

з гары́ ко́ціцца ка́мень — с горы́ ка́тится ка́мень;

калёсы ко́цяцца — теле́га ка́тится;

хва́лі ко́цяцца — во́лны ка́тятся;

слёзы ко́цяцца — слёзы ка́тятся;

◊ к. па нахі́ленай пло́скасці — кати́ться по накло́нной пло́скости

каці́цца II несов. (рожать детёнышей — о некоторых животных) коти́ться; (об овце — ещё) ягни́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узва́лле

1. Падэшва гары ў выглядзе некалькіх спадзістых выступаў; адхонная частка гары (Слаўг.). Тое ж узва́л (Пол., Смален. Дабр.).

2. Стромы бераг ракі (Чашн. Касп.).

3. Узвышша, поле над рэчкай; узгорак (Сен. Касп., Слаўг., Смален. Дабр.).

5. Месца за валам (Маг. губ. вед., 1854, № 49, 884).

□ ур. Узвалле каля х. Ланіца Карм.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

грэ́бень

1. Прадаўгаватая, хвалістая вяршыня гары, вала, баразны на раллі (Слаўг.).

2. Невялікае прадаўгаватае ўзвышша, грыўка (Слаўг.).

□ в. Грэбень Жытк., в. Грабянёва Маг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

касаго́р Схіл крутой гары, узгорка (Крыч., Краснап., Мсцісл. Бяльк., Пол., Рэч., Слаўг., Смал.). Тое ж касагорына (Сміл. Шат.), касагорыца (Уш.), скасагорыца, скасагор (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

свезти́ сов.

1. в разн. знач. зве́зці, мног. пазво́зіць;

свезти́ хлеб на ссыпно́й пункт зве́зці збо́жжа на ссыпны́ пункт;

свезти́ с горы́ зве́зці з гары́;

свезти́ ка́мни в одну́ ку́чу зве́зці (пазво́зіць) каме́нне ў адну́ ку́чу;

2. (отвезти) заве́зці, адве́зці;

свезти́ больно́го в больни́цу заве́зці (адве́зці) хво́рага ў бальні́цу.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сарва́цца сов., в разн. знач. сорва́ться;

с. з вяршы́ні гары́ — сорва́ться с верши́ны горы́;

саба́ка ~ва́ўся з ланцуга́ — соба́ка сорвала́сь с цепи́;

~ва́ўся з ме́сца і пабе́г — сорва́лся с ме́ста и побежа́л;

заду́ма ~ва́лася — за́мысел сорва́лся;

◊ як з ланцуга́ (пры́вязі) ~ва́ўся — как с цепи́ сорва́лся;

~ва́лася з языка́ — сорвало́сь с языка́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адко́с ​1, ‑у, м.

1. Нахільная паверхня гары, узгорка і пад.; адхон. Трыма крокамі .. [Пархвен] перайшоў схілісты адкос, лёг на зямлю і прыгледзеўся. Чорны. // Бакавая пакатая паверхня дарожнага палатна, насыпу і пад. Берагавы адкос. □ На адкосах дарог густа цвіце блакітны падарожнік. Брыль. [Тры чалавечыя фігуры] падняліся з выемкі, успаўзлі па адкосе на палатно.. і доўга пазіралі ў той бок, дзе за тэлеграфным слупам стаяў з карабінам у руках Грышка. Чарот. Раслі масты, высокія адкосы, і рэйкі струнамі віліся ўдаль. Машара.

2. Спец. Нахільная паверхня, якая ідзе пад вуглом; старана чаго‑н. (якога‑н. будынка, збудавання).

адко́с ​2, ‑у, м.

Адработ касьбой за паслугу, пазыку і пад. Ніякі калгас не будзе пазычаць збожжа ў другім калгасе на аджон ці на адкос. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)