фундамента́льны
(лац. fundamentalis)
1) вялікі, трывалы, моцны (напр. ф. будынак);
2) асноўны, галоўны (напр. ф-ыя законы фізікі);
3) грунтоўны, салідны (напр. ф-ыя веды, ф. твор).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
constitutional
[,kɑ:nstəˈtu:ʃənəl]
1.
adj.
1) канстытуцы́йны
2) кары́сны для здаро́ўя
constitutional exercises — практыкава́ньні, кары́сныя для здаро́ўя
3) істо́тны, гало́ўны
2.
n.
практыкава́ньні, прахо́дка для здаро́ўя, мацыён -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
кіру́нак м
1. (напрамак) Ríchtung f -, -en; Áusrichtung f -, -en;
2. перан Ríchtung f;
гало́ўны кіру́нак Háuptrichtung f;
у гэ́тым кіру́нку in díeser Ríchtung [Bezíehung];
3. (накіраванасць дзеяння, паварот) Verláuf m -es, -läufe; Wéndung f -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
капіталіза́цыя
(фр. capitalisation, ад лац. capitalis = галоўны)
1) ператварэнне прыбавачнай вартасці ў капітал;
2) вызначэнне каштоўнасці маёмасці па атрыманаму прыбытку;
3) з’яўленне прымет капіталізму (у эканоміцы, дзяржаўным ладзе).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
host1 [həʊst] n.
1. гаспада́р;
a host country краі́на, яка́я прыма́е гасце́й;
play host to smb. прыма́ць гасце́й
2. вяду́чы, канферансье́ (на радыё, тэлебачанні)
3. comput. гало́ўны камп’ю́тар, цэнтра́льны працэ́сар
4. (of) мно́ства, про́цьма, бе́зліч;
a host of children ку́ча дзяце́й
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
асно́ўны 1, ‑ая, ‑ае.
Найбольш важны, істотны, галоўны. Асноўны закон. Асноўная думка. Асноўныя сродкі вытворчасці. Асноўная задача. Асноўная спецыяльнасць. / у знач. наз. асно́ўнае, ‑ага, н. Звераў рашыўся на самае асноўнае, што магло яго выручыць. Алешка.
•••
Асноўны капітал гл. капітал.
У асноўным — у агульных, істотных рысах, у галоўным.
асно́ўны 2, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да асновы (у 5 знач.). Асноўныя ніткі.
асно́ўны 3, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да асновы (у 8 знач.). Асноўны вокісел. Асноўная соль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
відаво́чна,
1. пабочн. Напэўна, відаць; мабыць, мусіць. Голас, у якім чулася шчырая жаласць і спачуванне, відавочна, належаў пажылой жанчыне. Васілевіч. Зараз Антона Пятровіча па вечарах Віктар амаль не бачыў: відавочна, у таго была тэрміновая работа на базе. Даніленка.
2. прысл. Яўна, прыкметна; адкрыта. Кадэты відавочна цягнулі за цара, але, не зважаючы на гэта, адносіны паміж самаўладствам і думаю пагоршваліся. Колас.
3. безас. у знач. вык. Ясна, бясспрэчна. [Кандраценка:] — Зусім відавочна стала, што гораду патрэбен галоўны архітэктар. Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
магістра́ль, ‑і, ж.
1. Галоўная чыгуначная, водная, паветраная і інш. лінія шляхоў зносін. Да канца XIX стагоддзя Масква становіцца буйнейшым у Расіі чыгуначныя вузлом, тут зыходзяцца дзесяць чыгуначных магістралей. «Беларусь». Злева, па шырокай магістралі .. у некалькі радоў ішлі машыны, праскаквалі матацыклісты, па абочынах цягнулася пяхота. Няхай. // Цэнтральная або шырокая вуліца горада з вялікім рухам. Праспект — найпрыгажэйшая магістраль беларускай сталіцы. В. Вольскі.
2. Галоўны кабель ці галоўная труба ў сістэме электрычнае тэлеграфнай, тэлефоннай, каналізацыйнай або водаправоднай сеткі.
[Фр. та magistral ад лац. magistralis — галоўны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хам, ‑а, м.
1. Уст. Пагардлівая назва чалавека ніжэйшага саслоўя, звычайна селяніна (у мове паноў). Уваходзіць перапалоханы галоўны аконам. У руках яго папера. — Ясны пане! Якую агідную паперу падалі пану гэтыя хамы з Выганаў і з Высокага! Колас. Эх, дзяцюк, хама ўнук, Сын бяды і працы, Чаго прэш, як сляпы, У панскія палацы? Купала.
2. Разм. лаянк. Грубы, нахабны чалавек. [Марылька:] Як жа я з табою жыць буду, з такім хамам? [Няміра:] — Ага, Цывін настройвае цябе супроць мяне?! Чорны.
[Ад імя Хама, сына Ноя, які, паводле біблейскага сказання, быў пракляты бацькам за непашану.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
principal
[ˈprɪnsəpəl]
1.
adj.
найважне́йшы, гало́ўны
2.
n.
1) нача́льнік -а m.
2) зага́дчык -а m. (пачатко́вае шко́лы), дырэ́ктар -а m. (сярэ́дняе шко́лы)
3) укла́дзеная су́ма, на яку́ю налі́чваюцца працэ́нты
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)