БЕ́ЛЬЧЫК,

кубельчык, бандарны выраб у беларусаў, пасудзіна на 3—4 л для дастаўкі стравы ў «рабочы вугал» — на жніво, сенажаць і інш. Меў форму невял. кадачкі з накрыўкай, што заціскалася паміж вушак папярэчынай і прыстасаванай да яе гнутай ручкай.

т. 3, с. 93

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

БЛІ́ДА,

горад на Пн Алжыра. Адм. ц. вілаета Бліда. Засн. ў 16 ст. 131,6 тыс. ж. (1987). Гандл.-трансп. вузел. Харчасмакавая (мукамольная, алейная, вінаробчая), металаапр., хім., тэкст. прам-сць. Рамёствы (выраб дываноў). Вытв-сць цыгарэт і запалак. Ун-т.

т. 3, с. 191

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

медальён

(фр. médaillon)

ювелірны выраб у форме авальнага ці круглага футлярчыка з ланцужком, каб насіць на шыі; служыць для захавання фотаздымка або якога-н. талісмана.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Art.

=

1.

Artikel – пункт, параграф, артыкул (газеты, дагавора і г.д.)

2.

Artillerie – артылерыя

3.

Erzeugnis – рэч, выраб

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Hérstellung

f -, -en

1) вы́раб, вы́пуск, вытво́рчасць

2) усталява́нне, нала́джванне (напр., сувязі), арганіза́цыя, стварэ́нне

3) вылячэ́нне, выздараўле́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

произво́дство ср.

1. (действие) правядзе́нне, -ння ср., выкана́нне, -ння ср.;

произво́дство ночны́х рабо́т правядзе́нне (выкана́нне) начны́х рабо́т;

произво́дство о́пытов правядзе́нне до́следаў;

2. в разн. знач. вытво́рчасць, -ці ж.; (изготовление) вы́раб, -бу м.;

произво́дство бума́ги вы́раб (вытво́рчасць) папе́ры;

ору́дия произво́дства прыла́ды вытво́рчасці;

сре́дства произво́дства сро́дкі вытво́рчасці;

спо́соб произво́дства спо́саб вытво́рчасці;

учи́ться без отры́ва от произво́дства вучы́цца без адры́ву ад вытво́рчасці;

сталелите́йное произво́дство сталеліце́йная вытво́рчасць;

э́то произво́дство конди́терской фа́брики гэ́та вы́раб канды́тарскай фа́брыкі;

3. (повышение в чине) узвядзе́нне (у чын), нада́нне (надава́нне) чы́ну;

произво́дство в капита́ны узвядзе́нне ў чын капіта́на.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

патрабава́нне, -я, н.

1. гл. патрабаваць.

2. Выражаная ў рашучай, катэгарычнай форме просьба аб тым, што павінна быць выканана, на што ёсць права.

На першае п.

3. Правіла, умова, абавязковая для выканання.

Выкананне патрабаванняў статута.

Тэхналагічныя патрабаванні на выраб дэталі.

4. мн. Унутраныя патрэбнасці, запатрабаванні.

Чалавек без усялякіх патрабаванняў.

5. Афіцыйны дакумент з просьбай аб выдачы чаго-н., накіраванні каго-, чаго-н. куды-н.

П. на дровы.

П. на маладых спецыялістаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мінералакера́міка

(ад мінерал + кераміка)

цвёрды і зносаўстойлівы, гарачатрывалы і гарачаўстойлівы матэрыял з крышталітаў хімічных злучэнняў; выкарыстоўваецца на выраб рэзальнага інструменту, зносаўстойлівых дэталяў машын і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

jewel

[ˈdʒu:əl]

1.

n.

1) кашто́ўны ка́мень; ювэлі́рны вы́раб

2) кашто́ўнасьці pl.

3) скарб -у m.

4) ка́мень (у гадзі́ньніку)

2.

v.t., Brit. -l(l) -

аздабля́ць кашто́ўнымі камяня́мі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

блін, ‑а, м.

Хлебны выраб з рэдкага цеста, спечаны на скаварадзе. [Маці:] — Аднойчы адна кабета паліла ў печы і пякла бліны. Якімовіч. На зэдліку каля прыпека ляжаў стос жоўтых бліноў і пачаты кружок авечага лою. Дуброўскі.

•••

Першы блін камяком — пра няўдалы пачатак якой‑н. справы.

Як бліны пячы гл. пячы.

Разбіцца ў блін гл. разбіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)