Зюзю́каць ’весці лагодную размову’ (чавус., Нар. сл.), зю́каць ’тс’, ’гаварыць паціху’ (Нас., Юрч.). Рус. калуж. зюзю́кать ’гаварыць шапялявячы, картава’, пск. ’піць (віно)’, зюкать калуж., смал., зах.-бранск. зах. ’размаўляць’, кур., арханг. ’шаптацца’, пск. ’піць’, пск., цвяр. ’біць’. Верагодна, анаматапея. Фасмер, 2, 110: зюзюка. Параўн. зузліць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бадзя́цца (марна траціць час) umhérschlendern vi (s); (сноўдацца) (umhér)wándern vi (s); strómern vi (разм); vagabundíeren [vɑ-] vi (s) (весці вандроўнае жыццё);

бадзя́цца без спра́вы müßig gehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дыяло́г м Dialóg m -s, -e; Zwíegespräch n -s, -e;

ве́сці дыяло́г éinen Dialóg [ein Zwíegespräch] führen;

дыяло́г памі́ж і́мі завяза́ўся насту́пны… zwíschen íhnen entspánn sich fólgender Dialóg…

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

увлека́ть несов.

1. (тащить) цягну́ць, уця́гваць, заця́гваць; (захватывать) захо́пліваць; (уносить) не́сці; (уводить) ве́сці, заво́дзіць; (направлять) накіро́ўваць;

2. перен. (захватывать, восхищать) захапля́ць; (очаровывать) чарава́ць, зачаро́ўваць; (пленять) захапля́ць, прыва́бліваць; см. увле́чь;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

debattíeren

vt, vi (über A) абмярко́ўваць, дэбатава́ць (што-н.); ве́сці дэба́ты, спрача́цца (пра што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Áussprache

f -, -n

1) вымаўле́нне, акцэ́нт

2) абме́н ду́мкамі, дыску́сія; спрэ́чкі

éine ~ háben — ве́сці перагаво́ры [спрэ́чкі]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

korrespondíeren

vt (mit D)

1) адпавяда́ць (чаму-н.)

2) перапі́свацца, ве́сці перапі́ску (з кім-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

m. d. F. d. G. b.

= mit der Führung der Geschäfte beauftragt – упаўнаважаны весці справы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

абвастры́ць, ‑вастру, ‑вострыш, ‑вострыць; зак., што.

1. Зрабіць мацнейшымі, вастрэйшымі выяўленні пачуццяў, якасцей і пад. Абвастрыць пільнасць. □ Развагу і зрок абвастрыла ў дзеда разведка-хада. Колас. // Зрабіць цяжэйшым. Абвастрыць хваробу, боль.

2. Зрабіць больш напружаным, жорсткім (пра адносіны, супярэчнасці). Імперыялістычная вайна рэзка абвастрыла класавыя супярэчнасці, паскорыла наспяванне рэвалюцыі. «Весці».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шанава́цца, ‑нуюся, ‑нуешся, ‑нуецца; незак.

1. Быць асцярожным, берагчыся. [Матка:] — А ўсё ж, дачушка, ой як трэба шанавацца! Асабліва цяпер, калі такая распуста па людзях пайшла. Колас. // Разм. Весці сябе прыстойна ў прысутнасці каго‑н. — Чаго ты прыстаеш? — умяшалася Надзя. — Хоць бы чужога чалавека шанаваўся. Мыслівец.

2. Зал. да шанаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)