ізамарфі́я
(ад іза- + гр. morphe = форма)
аднолькавыя марфалагічныя прыкметы ў прадстаўнікоў розных груп арганізмаў, далёкіх з пункту погляду сістэматыкі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
імура́цыя
(ад ім- + лац. murus = сцяна)
прыжыццёвае замуроўванне арганізмаў, якое вядзе да іх гібелі (адрозніваюць літамурацыю, біямурацыю і анахарэтызм).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
макрафа́гі
(ад макра- + -фаг)
клеткі злучальнай тканкі жывёльных арганізмаў, здольныя захопліваць і пераварваць бактэрыі і іншыя чужародныя арганізму часцінкі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мане́ра2
(гр. moneres = адзінокі)
біял. гіпатэтычны бяз’ядзерны кавалачак пратаплазмы, з якога ў працэсе гістарычнага развіцця арганізмаў утварыліся клеткі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
па́ган
(ад гр. pagos = лёд + on = якое існуе)
сукупнасць арганізмаў у тоўшчы лёду, якія звычайна знаходзяцца ў стане анабіёзу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
планкто́н
(гр. plankton = блукаючае)
сукупнасць найдрабнейшых раслінных і жывёльных арганізмаў, якія жывуць у тоўшчы вады і перамяшчаюцца сілай цячэння.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
полігібры́д
(ад полі- + гібрыд)
гібрыд, атрыманы ад скрыжоўвання арганізмаў, якія адрозніваюцца адначасова адзін ад аднаго многімі прыкметамі (параўн. монагібрыд).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фотата́ксіс
(ад фота- + таксіс)
рухальная рэакцыя раслінных і прасцейшых жывёльных арганізмаў у адказ на дзеянне святла (гл. таксама геліятаксіс).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
хемасістэма́тыка
(ад хема- + сістэматыка)
раздзел сістэматыкі, які вывучае разнастайнасць хімічнага складу арганізмаў з мэтай выкарыстання гэтых дадзеных для класіфікацыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
БІЁТА
(ад грэч. biote жыццё),
сукупнасць жывых арганізмаў, што склалася гістарычна і аб’яднана агульнай вобласцю пашырэння. У адрозненне ад біяцэнозу ў біёту ўваходзяць віды, якія могуць не мець экалагічных сувязяў паміж сабой (напр., кенгуру і рыба цэратодус, якія ўваходзяць у склад аўстрал. фауны). Арганізмы біёты — біёнты. Тэрмін прапанаваў рум. біёлаг Э.Ракавіцэ (1907); выкарыстоўваецца, калі размова ідзе пра большыя тэрыторыі, чым у біёме.
т. 3, с. 149
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)