blaze​1 [bleɪz] n.

1. по́лымя; я́ркі аго́нь;

The fire burst into a blaze. Агонь успыхнуў яркім полымем.

2. бляск, я́ркае святло́ або́ ко́лер

3. бляск, раско́ша, пы́шнасць, хараство́;

a bla ze of colour раско́ша бліску́чых ко́лераў;

a blaze of glory бляск сла́вы;

in the full blaze of beauty ва ўсі́м бля́ску прыгажо́сці

4. вы́бух (пачуццяў);

a blaze of anger вы́бух зло́сці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вяста́лка

(лац. Vestalis = які мае адносіны да багіні Весты)

жрыца багіні Весты ў Стараж. Рыме, якая падтрымлівала вечны агонь у яе храме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ігнімбры́т

(ад лац. ignіs = агонь + imber = лівень)

вулканічная горная парода са сплаўленых абломкаў лавы і попелу з лінзападобнымі ўключэннямі вулканічнага цёмнага шкла.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

падліва́ць, падлі́ць hinzúgießen* vt, zúgießen* vt, náchgießen* vt, кул ángießen* vt;

◊ падліва́ць ма́сла ў аго́нь Öl ins Féuer gíeßen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

трапята́ць

1. (дрыжаць) zíttern vi, bében vi;

2. (пра агонь, святло) fláckern vi;

3. (біцца) záppeln vi; zúcken vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

трапяткі́

1. (які дрыжыць) zítternd, zítt(e)rig, bébend; fláckernd (пра агонь, святло);

2. (усхваляваны, спалоханы) scheu, ángstvoll, ángsterfüllt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ча́стый

1. ча́сты;

ча́стый ритм ча́сты рытм;

ча́стый ого́нь воен. ча́сты аго́нь;

2. (густой) густы́, ча́сты;

ча́стый лес густы́ (ча́сты) лес.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Вы́ґрасіць ’выкрасаць агонь’ (мін., Нар. лекс.). Гл. выкрасіць з азванчэннем к, характэрным для некаторых гаворак Міншчыны, звычайна ў інтэрвакальным становішчы; параўн. стаган (з рус. стакан ’шклянка’) і пад., тут, магчыма, у выніку адштурхоўвання ад вы́красіць ’пафарбаваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́красаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выбіць, высечы крэсівам (іскру, агонь). Намацалі [старцы] ў кішэнях — ды ні ў кога крэсіва няма, каб агню выкрасаць. Якімовіч.

выкраса́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да вы́красаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пра́ля, ‑і, ж.

Абл. Тое, што і пралля. Бывала ў цёмную зімнюю ноч самая позняя праля патушыць агонь у сваёй хаце, а ў Маланні блішчыць акенца ледзь не да дня. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)