2. Які працуе ў час адпачынку іншых падобных устаноў.
Дзяжурная аптэка.
Д. магазін.
3.у знач.наз.дзяжу́рны, -ага, м., дзяжу́рная, -ай, ж., мн. -ыя, -ых. Асоба, якая дзяжурыць.
Д. па кухні.
4. Загадзя падрыхтаваны, пастаянна ўжывальны.
Дзяжурная страва ў рэстаране.
Дзяжурныя цытаты.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
старэ́йшы, -ая, -ае.
1. Якому больш гадоў у параўнанні з кім-н.; самы дарослы сярод каго-н.
С. сын.
Старэйшая ў сям’і.
2.старэ́йшы, -ага, мн. -ыя, -ых, м. (у знач.наз.). Дарослы.
Старэйшых павінны слухаць меншыя.
3. Які даўно ўтварыўся, узнік.
Старэйшая школа горада.
4. Які стаіць вышэй за іншых па званні, пасадзе, службовым становішчы.
С. па званні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
участко́вы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да ўчастка (у 3 і 5 знач.). Участковы урач. Участковы аграном. Участковая выбарчая камісія.
2.узнач.наз.участко́вы, ‑ага, м.Разм. Афіцэр міліцыі, які наглядае за парадкам у падведамным яму ўчастку. [Мужчыны] звязалі Івана. І пакуль пісаўся акт, прыйшлі ўчастковы і старшыня сельсавета.Гаўрылкін.
3.узнач.наз.участко́вы, ‑ага, м.Разм. Начальнік паліцэйскага ўчастка (у 5 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
калонаважа́ты, ‑ага, м.
Той, хто вядзе калону (у 2 знач.), ідзе ўперадзе яе. // Малодшы чын у рускай арміі 18 — пач. 19 стст.; афіцэр, які вядзе калону войска.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
налама́цца, ‑ламлюся, ‑ломішся, ‑ломіцца; зак.
1.Разм. Налаўчыцца рабіць што‑н. — Добрая будзе настаўніца. — Ага, казалі, што ўжо наламалася. Чаму, прынаровіцца.Ермаловіч.
2. Даць трэшчыну. Дошка наламалася.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пато́ргваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., чым.
Злёгку, час ад часу торгаць. [Іосіф Валяр’янавіч] гаварыў, паторгваючы плячом, на хвіліну адыходзіў, потым набліжаўся і ўвесь час мармытаў: «Мгу-у, ага».Прокша.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пражы́ты, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад пражыць.
2.узнач.наз.пражы́тае, ‑ага, н. Тое, што пражыта, перажыта. Усплывалі вобразы пражытага, няясна вынікалі новыя.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рво́тны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да рвоты. Рвотны акт.// Які выклікае рвоту. Рвотны сродак.
2.узнач.наз.рво́тнае, ‑ага, н. Лякарства, якое выклікае рвоту.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
captive
[ˈkæptɪv]1.
n.
зьняво́лены -агаm., вя́зень-ьня m., пало́ньнік -а m.
2.
adj.
1) зьняво́лены, паланёны
a captive soldier — пало́нны -агаm.
2) зачарава́ны (каха́ньнем)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
басту́ючы,
1.‑ая, ‑ае. Дзеепрым.незал.цяпер.ад баставаць.
2.узнач.наз.басту́ючы, ‑ага, м. Удзельнік забастоўкі. Збор сродкаў у фонд бастуючых.
3.Дзеепрысл.незак.ад баставаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)