Verbum

перадумо́ва, -ы, мн. -ы, -мо́ў, ж.

1. Папярэдняя ўмова чаго-н.

П. поспеху.

2. Зыходны пункт якога-н. разважання.

Зыходзіць з правільных перадумоў.

перака́з, -у, м.

1. гл. пераказаць.

2. мн. -ы, -аў. Пісьмовая або вусная перадача сваімі словамі чаго-н. прачытанага, пачутага.

Зрабіць п. аповесці.

пераста́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м. (разм.).

Той, хто выйшаў з якога-н. узросту, стаў старым для чаго-н.

Ён яшчэ не п.

поўна... (а таксама паўна...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:

1) поўнасцю, напр., поўнаўладны;

2) які мае паўнату чаго-н., напр., поўнагабарытны.

пралангава́ць, -гу́ю, -гу́еш, -гу́е; -гу́й; -гава́ны; зак. і незак., што (афіц.).

Прадоўжыць (прадаўжаць) тэрмін дзеяння чаго-н.

П. дагавор.

|| наз. праланга́цыя, -і, ж.

прызвыча́іць, -а́ю, -а́іш, -а́іць; -а́ены; зак., каго-што.

Прывіць навык да чаго-н.

П. змалку дзяцей да працы.

|| незак. прызвыча́йваць, -аю, -аеш, -ае.

прысмакта́цца, -макчу́ся, -мо́кчашся, -мо́кчацца; -макчы́ся; зак.

Упіцца, прыстаць да чаго-н., усмоктваючыся.

П’яўкі прысмакталіся.

|| незак. прысмо́ктвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| прым. прысмо́ктвальны, -ая, -ае.

прысо́хнуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; -со́х, -хла; зак.

Падсохшы, прыстаць да чаго-н.

Гліна прысохла да колаў.

|| незак. прысыха́ць, -а́е.

прысса́цца, -ссу́ся, -ссе́шся, -ссе́цца; -ссёмся, -ссяце́ся, -ссу́цца; -ссі́ся; зак.

Моцна прыстаць да чаго-н., ссучы.

|| наз. прысо́с, -у, м.

|| прым. прысо́сачны, -ая, -ае.

прысу́д, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Рашэнне суда, прыгавор.

Вынесці п.

2. перан. Асуджальная ацэнка чаго-н.

Суровы п. гісторыі.