Verbum

перасме́шнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто любіць высмейваць, перадражніваць каго-н.

|| ж. перасме́шніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

перахвалява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; зак., каго (што).

Выклікаць моцнае хваляванне ў кім-н. ці ўсхваляваць многіх.

П. усю сям’ю.

піетэ́т, -у, М -тэ́це, м. (кніжн.).

Глыбокая павага, пачцівыя адносіны да каго-, чаго-н.

Да яго ўсе адносіліся з піетэтам.

по́зірк, -у, мн. -і, -аў, м.

Накіраванасць зроку на каго-, што-н.

Кінуць п. 3 першага позірку (па першым уражанні).

по́скудзь, -і, ж. (разм., пагард.).

Пра каго-н. агіднага, паскуднага або пра што-н. агіднае, паскуднае.

Не чалавек, а п.

прахваці́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ціць; -а́чаны; зак., каго-што (разм.).

Тое, што і прахапіць.

|| незак. прахва́тваць, -ае.

прачака́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што і чаго.

Правесці які-н. час у чаканні.

Дарэмна прачакаў увесь вечар.

про́сьба, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Зварот да каго-н. з заклікам задаволіць якія-н. патрэбы, жаданні.

Звярнуцца з просьбай.

прытамі́ць, -тамлю́, -то́міш, -то́міць; -то́млены; зак., каго-што (разм.).

Тое, што і стаміць.

П. коней.

|| незак. прытамля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

прыці́снуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -ні́ся; зак., да каго-чаго.

Шчыльна наблізіцца, прытуліцца.

П. да сцяны.

|| незак. прыціска́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.