Verbum

манта́ж, -у́, м.

1. гл. манціраваць.

2. Злучаныя ў адно цэлае розныя часткі чаго-н.

Літаратурны м.

Фатаграфічны м.

|| прым. манта́жны, -ая, -ае.

навако́лле, -я, н.

1. Мясцовасць, якая прылягае, прымыкае да чаго-н.

Н. горада.

Вада затапіла ўсё н.

2. перан. Акружаючае асяроддзе.

Літаратурнае н.

накукава́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -куку́е; зак., што і чаго (разм.).

У народных павер’ях: прадказаць колькасць гадоў жыцця (пра кукаванне зязюлі).

налаташы́ць, -ташу́, -то́шыш, -то́шыць; -то́шаны; зак., чаго (разм.).

Нарваць без разбору, псуючы і спусташаючы.

Н. агуркоў.

Н. гароху.

|| незак. налато́шваць, -аю, -аеш, -ае.

жмут, -а́, М жмуце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Невялікі скрутак чаго-н.

Ж. дроту.

Ж. вяровак.

|| памянш. жмуто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

завуго́лле, -я, н.

Месца за вуглом, за будынкам або сярод будынкаў.

Шуміць вецер у завуголлі.

◊

Па завуголлі бегаць — адвільваць, ухіляцца ад чаго-н.

залічы́цца, -ічу́ся, -і́чышся, -і́чыцца; зак. (афіц.).

Паступіць куды-н., уключыцца ў склад каго-, чаго-н.

З. на службу.

|| незак. залі́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

замата́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што. Матаючы, закруціць вакол чаго-н.

2. каго (што). Стаміць, знясіліць работай, клопатамі і пад. (разм.).

захаце́ць, -хачу́, -хо́чаш, -хо́ча; -хаці́; зак., чаго, з інф. і са злуч. «каб».

Пачаць хацець.

З. малака.

З. есці.

Захацела, каб дачка прыехала.

збалбатну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., што (разм.).

Сказаць тое, чаго не варта было гаварыць; прагаварыцца ў гутарцы.

З. глупства.