зашвартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Замацаваць у гавані на якарах або на прывязі (судна).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зубні́ца, ‑ы, ж.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства крыжакветных з буйнымі белымі, палевымі або пурпурнымі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закіслі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Зрабіць кіслым або кіславатым, дабавіўшы кіслаты. Закісліць варыва рашчынай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засвая́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць засвойвацца свядомасцю або арганізмам. Добрая засваяльнасць праграмы вучнямі. Высокая засваяльнасць кармоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вярблю́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Буйная аднагорбая або двухгорбая жвачная жывёліна пустынь і сухіх стэпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаро́хавішча, ‑а, н.

Поле, з якога сабралі гарох або на якім папярэдняй культурай быў гарох.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідразбудава́нне, ‑я, н.

Збудаванне, прызначанае для выкарыстання вады або для абароны ад яе. Комплекс гідразбудаванняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глава́, ‑ы; мн. главы, глаў; ж.

Раздзел кнігі, артыкула, абазначаны нумарацыяй або загалоўкам. Главы рамана.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гра́нула, ‑ы, ж.

Спец. Невялічкі цвёрды кусочак якога‑н. рэчыва ў выглядзе зерня або камячка.

[Ад лац. granulum — зярнятка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грача́нішча, ‑а, н.

Поле, з якога сабралі грэчку або на якім папярэдняй культурай была грэчка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)