Лямце́ць ’ісці трушком, бегчы’ (слонім., Жыв. сл.). Няясна. Магчыма ад ляце́ць з устаўным ‑м‑ (?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

збло́ціць, зблочу, зблоціш, зблоціць; зак., што.

Абл. Сапсаваць, зглуміць. Многа зблоціла, пад’ела І магла б ісці дадому, Ды па свінскай завядзёнцы Завалілася ў салому. Дзеружынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

услуго́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм.

1. Незак. да услужыць.

2. Прыслужваць, услужваць каму‑н. Прыйшлося — хочаш не хочаш — ісці Кастусю ўслугоўваць ляснічаму. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цю́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Ісці памалу, малымі крокамі. За возам цюпала жанчына. Сачанка. За .. [бухгалтарам] цюпала ў боціках пульхная дзяўчына з напудраным носам. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпіта́фія, ‑і, ж.

1. Надмагільны надпіс.

2. Літаратурны твор, напісаны з выпадку чыёй‑н. смерці. Сябрам мы прысвячаем эпітафіі, Калі паклічуць за труной ісці. Бураўкін.

[Ад грэч. epitáphios — надмагільны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паспяхо́ва прысл erfólgreich, mit (gutem) Erfólg;

ісці́ паспяхо́ва (аб справах) gut géhen* [stehen*], sich günstig entwíckeln

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

odsiecz

м. вайск. дапамога;

śpieszyć z ~ą — ісці на дапамогу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

żwawy

жвавы, рэзвы, рухлівы;

iść ~m krokiem — ісці жвавым крокам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тануць, тапіцца □ ісці на дно

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

◎ Пасле́днік ’паслядоўнік’ (Нас.). Утворана ад выразу (ісці) па слядах. Польск. poślednik ’патомак’ мае іншую семантыку.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)