дры́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Ісці, ступаючы часта і дробна. Гляджу — па вузенькай сцежачцы.. хуценька-хуценька дрыпае — хутчэй плыве — Размысловіч. Шынклер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)