перае́мны, ‑ая, ‑ае.

Які паслядоўна ідзе, развіваецца ад аднаго да другога; заснаваны на непасрэдным пераходзе ад аднаго да другога. Пераемны рад з’яў. Пераемная сувязь развіцця чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кру́гам, прысл.

У форме круга, утвараючы круг. Сесці кругам вакол стала. □ [Партызаны] стаялі кругам і пра нешта ціха і стрымана размаўлялі. М. Ткачоў.

•••

Галава ідзе кругам гл. галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калонаважа́ты, ‑ага, м.

Той, хто вядзе калону (у 2 знач.), ідзе ўперадзе яе. // Малодшы чын у рускай арміі 18 — пач. 19 стст.; афіцэр, які вядзе калону войска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lepsze

лепшае;

ma się ku ~mu — усё ідзе да лепшага; усё складаецца добра (як найлепш)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fatalnie

фатальна; жахліва;

fatalnie się składa — усё ідзе жахліва;

czuć się fatalnie — адчуваць сябе жахліва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Сю́сік ’слабы, знясілены хлопец’ (Сл. рэг. лекс.), сю́ська ў выразі напіўся як сюська (брасл., Цыхун, вусн. паведамл.), з няясным значэннем: ідзе пешая сюська (Л. Калюга). Цёмнае слова; магчыма, да сюкаць (гл.), першапачаткова пра таго, хто мочыцца ў ложку.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гало́п

(фр. galop)

1) бег, пры якім конь ідзе наўскач;

з месца ў г. — адразу, не марудзячы;

2) імклівы бальны танец 19 ст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыягана́ль​2

(англ. diagonal < лац. diagonalis, ад гр. diagonis = які ідзе ад вугла да вугла)

шчыльная баваўняная або шарсцяная тканіна з косымі рубчыкамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нефры́т

(ад гр. nephros = нырка)

1) мед. запаленне нырак;

2) мінерал класа сілікатаў малочна-белага або зеленаватага колеру, які ідзе на выраб упрыгожанняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

штуртро́с

(гал. stuurtros, ад stuur = стырно + tros = трос)

трос на судне, які ідзе ад штурвала да румпеля руля і служыць для павароту руля.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)