стагна́ць, стагну́, сто́гнеш, сто́гне; стагні́; незак.

1. Абзывацца стогнам.

Хлопчык ціха стагнаў ад болю.

2. перан. Скардзіцца, наракаць; пакутаваць.

Такі ўжо чалавек: стогне і стогне, як быццам толькі яму цяжка жыць.

3. перан. Утвараць працяглыя гукі, падобныя да стогну; аддавацца працяглым гулам на ўдары, гусці пад цяжарам чаго-н.

Стогнуць у траве кулікі.

Пад цяжарам вагонаў стогнуць рэйкі.

Стогне лес ад буры.

|| наз. стагна́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Мотаржна, мо́торошно, мо́торожно ’цяжка’ (Касп., ТС). У выніку кантамінацыі лексем мотарна і моташна (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пасе́яцца, ‑сеецца; зак.

1. Упасці, трапіць у зямлю і прарасці. З альшэўнікам тут пасеяліся маладыя рабіны, і цяпер ім цяжка ад сваіх ягад. Пташнікаў.

2. перан. Узнікнуць, узбудзіцца ў кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імга́, ‑і, ДМ імзе, ж.

Абл. Імгла. Дробны дожджык церушыцца аднекуль зверху. Дождж не дождж, а так нейкая дажджлівая імга. Лынькоў. А туман, імга пустая Цяжка звісла над сялом. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задзе́ць, ‑дзену, ‑дзенеш, ‑дзене; заг. задзень; зак., каго-што.

Разм. Палажыць, засунуць куды‑н. так, што цяжка знайсці; дзець, падзець. А бацька сек, пытаў скрозь гнеў: — Куды «начаткі», гад, задзеў? Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рубіко́н

(лац. Rubico, -onis = назва ракі, якую перайшоў Юлій Цэзар у 49 г. да н.э. супраць волі сената і гэтым самым пачаў грамадзянскую вайну)

перан. мяжа, рубеж чаго-н., перашкода, якую цяжка пераадолець;

перайсці Р. — прыняць беспаваротнае рашэнне, зрабіць адказны, рашучы крок.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

labor

[ˈleɪbər]

1.

n.

1) пра́ца f.

hard labor — ка́тарга f.

2) coll. працо́ўныя

3) ро́давыя бо́лі

2.

v.i.

ця́жка працава́ць, сі́ліцца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Непазбы́ўны ’якога цяжка пазбыцца’ (Нас.), непазбы́ўна (Гарэц.). Да пазбыцца ’вызваліцца ад каго- ці чаго-небудзь’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

harować

незак. разм. цяжка працаваць, надрывацца, гараваць, гарбаціцца;

harować na całą rodzinę — працаваць на ўсю сям’ю

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

непрыкме́тны

1. (такі, які цяжка заўважыць) únmerklich; kaum zu bemérken;

2. (які не вылучаецца сярод іншых) nicht bemérkenswert; únansehlich;

непрыкме́тны чалаве́к ein Mensch, der nicht áuffällt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)