разгарачы́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

Разагрэць каго‑н., чыё‑н. цела. Бег разгарачыў цела. Работа разгарачыла хлопца. // перан. Узбудзіць, узрушыць. — Чаму гэта абавязвае нас [Максіма і Андрэя], а цябе не? — каб яшчэ больш разгарачыць сябра, спытаў Максім. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трупяне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Разм. Траціць рухомасць ад моцнага перажывання, узрушэння, холаду (пра цела, рукі і пад.). Бацька пазнае яе і трупянее: вопратка сынава! Карпюк. Ганя толькі пакутліва адчувае, як у холадзе трупянее ўсё цела. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рэ́чыва ’тое, з чаго складаецца фізічнае цела; матэрыя’ (ТСБМ). Калька з рус. вещество.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Gestírn

n -(e)s, -

1) (нябе́снае) свяці́ла, нябе́снае це́ла

2) сузо́р’е

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прапо́рцыя ж., в разн. знач. пропо́рция;

пра́вільныя ~цыі ча́стак це́ла — пра́вильные пропо́рции часте́й те́ла;

арыфметы́чная п. — арифмети́ческая пропо́рция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

секцыя,

даследванне цела памерлага.

т. 14, с. 304

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

міжко́сны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца ў мяккіх частках цела паміж касцямі. Міжкосныя мышцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паве́шанне, ‑я, н.

Удушэнне пры дапамозе пятлі ад цяжару свайго цела. Смерць цераз павешанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антрапаме́трыя, ‑і, ж.

Антрапалагічнае даследаванне, якое заключаецца ў вымярэнні чалавечага цела і яго частак.

[Ад грэч. ánthrōpos — чалавек і metron — мера.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблі́пка, ‑і, ж.

У выразе: у абліпку — вельмі шчыльна прылягаючы да цела (пра вопратку).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)