Verbum

дрыжа́ка, ‑і, ДМ ‑жацы, ж.

Абл. Дрыжыкі. Нервовая дрыжака прабірала ўсё цела, і.. [Пятрусь] змаўкаў. Нікановіч.

дубяны́, ‑ая, ‑ое.

Цвёрды, нягнуткі. Дубяная скура. □ І ўсё цела — не яго. Яно пруткае, дубяное. Баранавых.

дыятэрмі́я, ‑і, ж.

Глыбокае праграванне тканак і органаў цела электрычным токам высокай частаты з лячэбнымі мэтамі.

[Ад грэч. diathermia — праграванне.]

кашані́ль, ‑і, ж.

Агульная назва некалькіх відаў насякомых, з цела самак якіх здабываюць чырвоную фарбу кармін.

[Фр. cochenille.]

метэары́т, ‑а, М ‑рыце, м.

Цвёрдае цела касмічнага паходжання, якое ўпала на Зямлю з міжпланетнай прасторы.

[Ад грэч. metéōros — які лунае ў паветры.]

нагнае́нне, ‑я, н.

Запаленне якой‑н. часткі цела, пры якім утвараецца і выдзяляецца гной. Мясцовае нагнаенне.

нута́цыя, ‑і, ж.

Спец. Адна з форм хістання па восі цела, якое верціцца. Нутацыя артылерыйскага снарада.

[Лац. nutatio — хістанне.]

рэзе́кцыя, ‑і, ж.

Выдаленне, адразанне пры дапамозе аперацыі часткі цела або органа, пашкоджаных хваробай. Рэзекцыя страўніка.

саматало́гія, ‑і, ж.

Раздзел медыцыны, які вывучае памеры і прапорцыі цела чалавека (рост, вагу і пад.).

[Ад грэч. soma, somatos — цела і logos — вучэнне.]

цыклагра́фія, ‑і, ж.

Метад вывучэння рухаў чалавека шляхам фатаграфавання запаленых лямпачак, умацаваных па рухомых частках цела.

[Ад грэч. kýklos — круг і graphō — пішу.]