волчо́к
1. (игрушка) ваўчо́к, -чка́ м.;
2. (побег) сад. ато́жылак, -лка м.; па́растак, -тка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
поча́ток
1. бот. пача́так, -тка м., ката́х, -ха́ м.;
2. (о пряже) пачы́нак, -нка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
поме́стье ср.
1. маёнтак, -тка м.;
2. ист. двор, род. двара́ м., паме́сце, -сця ср.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
жмуто́к, -тка́ м., уменьш.
1. клочо́к; (соломы и т.п. — ещё) пучо́к;
2. (тряпья, бумаги и т.п.) комо́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
лісто́к 1, ‑тка, м.
Памянш. да ліст 1 (у 1 знач.).
•••
Фігавы лісток — крывадушнае прыкрыццё чаго‑н. яўна бессаромнага, несумленнага. [Алаіза:] — Толькі вельмі не спадзявайцеся на маніфест. Маніфест — гэта фігавы лісток, якім цар хоча прыкрыць свой сорам. Арабей.
лісто́к 2, ‑тка, м.
1. Памянш. да ліст 2 (у 1, 2 знач.); невялікі ліст. Лісток календара. □ — Радыёграма, — далажыў радыст і працягнуў лісток паперы. М. Ткачоў. Рыгорка разарваў канверт і выняў адтуль складзены напалам лісток. Краўчанка.
2. Тое, што і ліст 2 (у 3 знач.). Кантрольны лісток. Абходны лісток.
3. Разм. Лістоўка, пракламацыя. Недазволеную літаратуру — брашуркі, лісткі, адозвы — .. [сябры] хавалі ў нетрах глухога густога лесу. Колас.
•••
Баявы лісток — невялікая экстранна выпушчаная насценгазета.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
загне́так, ‑тка, м. і загне́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Тое, што і загнет. З гаршка, што стаяў на загнетку і пыхкаў параю, пахла кіслай капустай з мясам. Новікаў. Сямён Захаравіч устаў, падышоў да печы, качаргою выкаціў на загнетку вугольчык і яшчэ раз закурыў. М. Стральцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
свісто́к, ‑тка, м.
1. Прыстасаванне, пры дапамозе якога ўтвараецца свіст. Граф Ельскі выняў з кішэні свісток і.. свіснуў. Пестрак.
2. Свіст, які ўтвараецца пры дапамозе такога прыстасавання. Уздыхнуў паравоз парай і без гудкоў, без свісткоў выбраўся на галоўны пуць. Лынькоў. Рэзкі свісток.. расплываецца ў хмызе і заціхае. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кот, ката́, М каце́, мн. каты́, като́ў, м.
Свойская жывёліна сямейства кашэчых; самец кошкі.
Сібірскі к.
◊
Кату па пяту (разм., жарт.) — вельмі малы ростам.
Купіць ката ў мяшку (разм.) — набыць што-н., не ведаючы яго якасці.
Як кот наплакаў каго-чаго (разм., жарт.) — пра нязначную колькасць чаго-н.
|| памянш.-ласк. ко́цік, -а, мн. -і, -аў, м. і като́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.
|| прым. каці́ны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
лото́к
1. (жёлоб) лата́к, -ка́ м.;
ме́льничный лото́к млынавы́ лата́к;
2. (для товаров) лато́к, -тка́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
сеголе́тки мн., зоол. и пр. сяго́леткі, -каў;
сеголе́ток, сеголе́тка ед. сяго́летак, -тка м., сяго́летка, -ткі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)