Verbum

вы́сахлы, -ая, -ае.

1. Такі, з якога выпарылася вільгаць.

Высахлая рэчка.

2. Які ссох, перастаў жыць.

Высахлае дрэва.

3. перан. Схуднелы.

В. твар.

самаздаво́лены, -ая, -ае.

Такі, які здаволены сабой, перакананы ў сваёй перавазе, годнасці і паказвае, праяўляе гэту здаволенасць.

Самаздаволеныя пустасловы.

|| наз. самаздаво́ленне, -я, н.

звя́заны, -ая, -ае.

1. Пазбаўлены свабоды, лёгкасці.

Звязаныя рухі.

2. Такі, праяўленне якога абумоўлена чым-н. (спец.).

Звязаныя хістанні.

|| наз. звя́занасць, -і, ж.

прыпражны́, -а́я, -о́е.

1. Такі, якога прыпрагаюць.

П. конь.

2. у знач. наз. прыпражны́, -о́га, мн. -ы́я, -ы́х, м. Конь, запрэжаны ў прыпрэжку.

прэзі́дыум, -а, мн. -ы, -аў, м.

Выбарны орган, які кіруе сходам, нарадай. канферэнцыяй, таксама асобы, якія ўваходзяць у такі орган.

Выбраць п. канферэнцыі.

статы́чны, -ая, -ае.

1. гл. статыка.

2. Такі, у якім няма руху, дзеяння, развіцця.

Статычны вобраз.

|| наз. статы́чнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

ура́злівы, -ая, -ае.

Здольны жыва адчуваць, успрымаць што-н.; такі, якога лёгка вывесці з раўнавагі.

У. чалавек.

Уразлівае сэрца.

|| наз. ура́злівасць, -і, ж.

магчы́мы, -ая, -ае.

1. Такі, які можа адбыцца, дапушчальны.

Магчымае выступленне.

2. Які можна здзейсніць, ажыццявіць.

Магчымыя спосабы прымянення тэхналогіі.

|| наз. магчы́масць, -і, ж.

метаста́з, -у, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Развіццё другасных ачагоў захворвання ў новых месцах арганізма, а таксама сам такі ачаг.

|| прым. метастаты́чны, -ая, -ае.