ква́дра, ‑ы, ж.

Кожная з чатырох фаз Месяца (маладзік, сход, поўня, ветах). Неба ачысцілася ад хмар, выплыў месяц у другой квадры. Гарэцкі. Наста цвёрда вяла падлік святам і строга сачыла за квадрамі месяца. Колас. // перан. Стадыя, фаза, перыяд. Магдалена Прыбыткоўская ўбачыла, што вялікі клопат яе жыцця ўвайшоў у новую сваю квадру. Чорны.

[Ад лац. quadra — чатырохвугольнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

meeting

[ˈmi:tɪŋ]

n.

1) сустрэ́ча f.

2) пасе́джаньне n.; сход; мітынг -у m.

3) рэлігі́йны збор для малі́твы

4) ме́сца злучэ́ньня (даро́г, дзьвюх акру́гаў і гд)

5) дуэ́ль f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

appoint

[əˈpɔɪnt]

v.t.

1) прызнача́ць

2) усталёўваць, вызнача́ць

A day was appointed for a meeting — Быў вы́значаны дзень на сход

3) аснашча́ць, забясьпе́чваць

well (badly) appointed — до́бра (бла́га) асна́шчаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gathering

[ˈgæðərɪŋ]

n.

1) зьбіра́ньне n.

2) збор -у m.

3) збо́рка f., сход -у m.; зьезд, зьлёт -у m.; нато́ўп -у m.

4) нагнае́ньне n., нары́ў -ву m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ábhalten

* vt

1) затры́мліваць, не прапуска́ць (ваду)

2) (von D) утры́мліваць (каго-н. ад чаго-н.)

3) право́дзіць (сход)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

assembly [əˈsembli] n.

1. асамбле́я; заканада́ўчы о́рган;

the UN General Assembly Генера́льная Асамбле́я Арганіза́цыі Аб’ядна́ных На́цый

2. сход

3. пасяджэ́нне

4. збо́рка (частак мэблі, механізмаў і да т.п.)

assembly line [əˈsembliˌlaɪn] n. канве́ер

assembly plant [əˈsembliˌplɑ:nt] n. збо́рачны цэх

assembly room [əˈsembliˌrʊm] n. за́ла пасяджэ́нняў; а́ктавая за́ла

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бу́рны в разн. знач. бу́рный;

~нае мо́ра — бу́рное мо́ре;

б. сход — бу́рное собра́ние;

б. рост прамысло́васці — бу́рный рост промы́шленности;

б. працэ́с — бу́рный проце́сс;

~нае жыццё — бу́рная жизнь;

~нае захапле́нне — бу́рный восто́рг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дачака́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак., каго-чаго.

Прабыць, пражыць дзе‑н. да з’яўлення каго‑, чаго‑н. чаканага. Чакаў, чакаў пан Сцёпку, не дачакаўся. Якімовіч. Дачакаўся Данілка вечара і пайшоў на сход у канцылярыю калгаса. Пестрак. // (2 і 3 ас. адз. і мн.). У значэнні пагрозлівага папярэджання. Дачакаецеся вы ў мяне!

•••

Чакаць не дачакацца гл. чакаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падварушы́ць, ‑рушу, ‑рушыш, ‑рушыць; зак., каго-што.

1. Паварушыць злёгку, нямнога; раскідаць, разгрэбці. Падварушыць сена. □ Дзед прысеў.. ля дзверцаў, падварушыў дровы, і праз дзірачкі дзверцаў выбліснулі залатыя прамяні. Сабаленка.

2. перан. Прымусіць рабіць што‑н. лепш, хутчэй; ажывіць справу. Валодзю Іванову трэба правесці ў калгасе камсамольскі сход, падварушыць трохі камсамольцаў, а то прыціхлі нешта. Палтаран.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пані́ч, ‑а, м.

1. Сын пана; малады пан. Даўно схавалі ў склепе пана, паніч стаў за гаспадара. Дубоўка.

2. Разм. Спешчаны чалавек; беларучка. — Збераце камсамольскі сход.. Каго-каго, а разбэшчаных панічоў трэба караць. Карпаў.

3. толькі мн. (панічы́, ‑о́ў). Абл. Тое, што і павой. Па-ранейшаму цвілі пад вокнамі чырвоныя вяргіні, высокія панічы. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)