Стан, паводзіны кавалера. Часамі ж да іх і хлопцы далучацца, бо былі такія, што і пажартаваць ужо любілі з дзяўчатамі і так ці іначай сваё кавалерства выказвалі.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адужэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.
1. Тое, што і адужа́ць.
2.перан. Палепшыць сваё маёмаснае становішча. [Сцяпан і Волька] пачалі будаваць гэту маленькую хатку, спадзеючыся, што, як адужэюць, паставяць новую, прасторную і светлую.Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хандры́ць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.
Знаходзіцца ў стане хандры; сумаваць, тужыць. — Чалавек прывыкае да людзей і, калі адзін апынецца, пачынае хандрыць.Гурскі.Жонка вядзе сваё: — Хандрыць пачынаеш, Іван. Нядобрыя сімптомы.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шчо́драсць, ‑і, ж.
Уласцівасць шчодрага. То з усёй сваёй сціплай шчодрасцю, то цьмяна, праз хмарку месяц ліў сваё святло на зямлю.Кулакоўскі.Ён [Глебка] захапляўся краем родным, Як сейбіт шчодрасцю палёў.Прыходзька.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
АБА́ЦТВА,
вялікі каталіцкі манастыр з маёмасцю і зямельнымі ўладаннямі, якім кіруе абат ці абатыса. Падпарадкоўваецца епіскапу, часам непасрэдна рымскаму папу. Паявіліся абацтвы ў 5—6 ст., уплывалі на рэліг., эканам. і паліт. жыццё Зах. Еўропы. У перыяд Рэфармацыі і асабліва ў ходзе бурж. рэвалюцый 18 ст. страцілі сваё значэнне. Часткова захаваліся ў Іспаніі, Францыі, Італіі і інш.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ГЕРАСТРА́Т
(Hērostratos, г. Эфес, Малая Азія, цяпер Турцыя),
грэк, які спаліў у 356 да н.э. храм Артэміды Эфескай (прылічаны грэкамі да аднаго з 7 дзівосаў свету), каб абяссмерціць сваё імя. Паводле падання, храм згарэў у ноч нараджэння Аляксандра Македонскага. Герастрат быў забіты. Па рашэнні жыхароў іанійскіх гарадоў імя Герастрата было аддадзена вечнаму забыццю; стала сімвалам ганебна набытай славы.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
арыенці́р
(ням. orientieren = арыентаваць, ад лац. oriens, -ntis = усход)
1) добра бачны на мясцовасці нерухомы прадмет або элемент рэльефу, па якім можна вызначыць сваё месцазнаходжанне, знайсці пэўны аб’ект, 2) перан. кірунак дзейнасці, мэта, устаноўка.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
scowl
[skaʊl]1.
v.i.
хму́рыцца, насу́плівацца
2.
v.t.
выка́зваць са зло́сьцю
to scowl one’s disapproval — вы́казаць зло́сна сваё незадавальне́ньне
3.
n.
пану́ры, змро́чны вы́гляд
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
her
[hɜ:r]1.
pron., acc. of she
яе́
2.
adj.
е́йны, е́йная, е́йнае; свой, свая́, сваё
Mother loves her children — Ма́ці лю́біць сваі́х дзяце́й
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
vindicate
[ˈvɪndɪkeɪt]
v.t.
1) апра́ўдваць
2) адсто́йваць, абараня́ць
The heir vindicated his claim to the fortune — Спадкае́мец адстая́ў сваё пра́ва на нале́жнае яму́ бага́цьце
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)