суднахо́дства, ‑а, н.

Рух па водных шляхах розных відаў транспарту: суднаў, паромаў, тэхнічнага і дапаможнага флоту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тармазі́цца, ‑мозіцца; незак.

1. Прыпыняцца; замаруджвацца, прыцішвацца. Рух на дарогах часам тармазіўся.

2. Зал. да тармазіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

электрафарэ́з, ‑у, м.

Рух вадкасці і газу пад уздзеяннем электрычнага поля; выкарыстоўваецца ў хімічнай прамысловасці, фізіятэрапіі.

[Ад слова электра... і грэч. phórēsis — перамяшчэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

descending [dɪˈsendɪŋ] adj.

1. : descending motion спуск, рух уні́з

2. сыхо́дны (гама, дыфтонг, тон і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vibration [vaɪˈbreɪʃn] n.

1. вібра́цыя, хіста́льны рух; рэзана́нс

2. pl. vibrations fml флюі́ды; інстынкты́ўная здага́дка, цьмя́нае ўяўле́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sleeping policeman [ˌsli:pɪŋpəˈli:smən] n. (pl. -men) BrE, infml грэ́бень упо́перак даро́гі (каб сцішыць рух машын), ляжа́чы паліцэ́йскі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

наліўны́, -а́я, -о́е.

1. Які прыстасаваны для перавозкі вадкіх грузаў без тары.

Наліўное судна.

2. Які прыводзіцца ў рух вадою, што падае зверху (спец.).

Наліўное вадзяное кола.

3. Поўны сокаў, спелы (пра плады).

Наліўныя яблыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

скалыхну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

1. Зварухнуцца, захістацца.

Паверхня вады скалыхнулася.

Калыска скалыхнулася (гайданулася з боку ў бок).

2. перан. Узрушыцца, захвалявацца, прыйсці ў рух.

Бач, ад песні яго скалыхнуўся народ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

По́ступ 1 ’хада’ (ТСБМ), параўн. укр. по́ступ ’крок, хада’, рус. пос́тупь ’тс’, ст.-рус. постꙋпь, постѫпь ’рух, дзеянне’, польск. postęp ’ход, захад, працэдура’, чэш., славац. postup ’ход, метад, рух наперад’, балг. по́стъп ’тс’. Прасл. *postǫpь, з арэальным зацвярдзеннем канцавога губнога. Аддзеяслоўнае ўтварэнне з прыстаўкай па‑ з семантыкай выніковасці дзеяння. Да ступа́ць (гл.).

По́ступ 2 ’прагрэс, рух паперад’ (Байк. і Некр., ТСБМ), у значэнні ’прагрэс’, магчыма, з польск. postęp ’тс’. Гл. по́ступ 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Ківа́йка ’частка самапралкі, якая перадае рух падножжа вялікаму колу’ (Влад.). Гл. ківаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)