слу́жка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -жцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -жак.

1. м. і ж. Работнік (работніца), слуга.

2. м. Слуга ў манастыры, царкве або пры архірэю.

Манастырскі с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

robotnik

м. рабочы; работнік; працаўнік;

robotnik rolny — сельскагаспадарчы рабочы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

akordowo

здзельна;

robotnik płatny akordowo — работнік са здзельнай аплатай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

афіцыя́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Работнік сталовай, рэстаране і пад., які падае стравы. Афіцыянт, немалады, у паношаным касцюме, гаспадарыць — стаўляе чаркі, раскладае [сурвэткі]. Мележ.

[Лац. officians.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нядобрасумле́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Несумленны. Нядобрасумленны чалавек. Нядобрасумленныя заробкі.

2. Які працуе абыякава, без стараннасці. Нядобрасумленны работнік. // Выкананы дрэнна, без стараннасці. Нядобрасумленная работа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўвае́нны, ‑ая, ‑ае.

Часткова, амаль ваенны. [Сёмка] любіў апранацца акуратна, дбайна і заўсёды, як некалі ягоны бацька, адказны партыйны работнік, насіў паўваенную форму. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рабо́тніца, ‑ы, ж.

1. Жан. да работнік (у 1, 3 знач.).

2. Жанчына-рабочы.

•••

Хатняя работніца — жанчына, якая абслугоўвае па найму гаспадарку сям’і.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

jackal

[ˈdʒækəl]

n.

1) шака́л -а m.

2) наёмны фізы́чны рабо́тнік

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

farm hand

наня́ты рабо́тнік на се́льскай гаспада́рцы, па́рабак -ка m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

канцыляры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Уст. Дробны служачы канцылярыі; пісец.

2. Работнік апарату, які аддае перавагу дробязям канцылярскага справаводства, фармальна адносіцца да працы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)